Histeria czy spisek?

Pro­blem, któ­ry dziś podej­mu­ję, od dłuż­sze­go już cza­su sys­te­ma­tycz­nie poja­wia się w czy­tel­ni­czej kore­spon­den­cji. Cho­dzi gene­ral­nie o szcze­pie­nia, zwłasz­cza przy­mu­so­we, przy czym cała spra­wa nabra­ła wyraź­nej dyna­mi­ki w efek­cie wybu­chu wio­sną tego roku epi­de­mii tzw. świń­skiej gry­py. Piszę: tak zwa­nej, gdyż stu­diu­jąc róż­no­ra­kie mate­ria­ły na ten temat napły­wa­ją­ce z całe­go świa­ta, trud­no oprzeć się wra­że­niu, iż nie jeste­śmy do koń­ca świa­do­mi wyda­rzeń, któ­re roz­gry­wa­ją się za kuli­sa­mi ofi­cjal­nych oświad­czeń wyda­wa­nych w tej mie­rze przez WHO i rzą­dy poszcze­gól­nych państw.

Wokół zagadnienia, o jakim mowa i ściśle związanej z nim kwestii planowanych na wielką skalę szczepień ochronnych, w internecie trwa od kilku miesięcy zażarta wymiana zdań,

w któ­rej prym wio­dą ich prze­ciw­ni­cy, a zwłasz­cza rzecz­ni­cy spi­sko­wej teo­rii odno­szą­cej się do pan­de­mii cho­ro­by, okre­śla­nej mia­nem świń­skiej grypy.

Przy­kła­dem tej opcji jest nie­daw­na kore­spon­den­cja pani Gra­ży­ny Majew­skiej, któ­ra zgro­mi­ła nas w ostrych sło­wach za publi­ka­cję w nr. 6 NŚ wywia­du z pro­fe­so­rem Haral­dem zur Hau­se­nem – lau­re­atem Nagro­dy Nobla w ub. r. w dzie­dzi­nie fizjo­lo­gii, przy­zna­nej przede wszyst­kim za bada­nia nad rakiem szyj­ki maci­cy i opra­co­wa­nie szcze­pion­ki obni­ża­ją­cej ryzy­ko zacho­ro­wa­nia na ten rodzaj nowo­two­ru. Wspo­mnia­na Czy­tel­nicz­ka uzna­ła ów wywiad za wyjąt­ko­wo szko­dli­wy, obwi­nia­jąc szwedz­kie­go naukow­ca o wszyst­ko, co naj­gor­sze, włącz­nie ze sfor­mu­ło­wa­niem pod jego adre­sem zarzu­tu, iż sie­dzi w kie­sze­ni pro­du­cen­tów szcze­pio­nek, któ­re, jej zda­niem, są gwał­tem na orga­ni­zmie. Wezwa­ła nas rów­nież do włą­cze­nia się w kam­pa­nię prze­ciw­ko szcze­pie­niom, gdy zaś odpo­wie­dzia­łem, że nie widzę moż­li­wo­ści cen­zu­ro­wa­nia poglą­dów lau­re­ata Nagro­dy Nobla, nawet gdy nie są zgod­ne z zapa­try­wa­nia­mi nie­któ­rych Czy­tel­ni­ków, zosta­łem poczę­sto­wa­ny pri­mo – przy­ga­ną, że nic nie rozu­miem, secun­do zaś zapo­wie­dzią, że kore­spon­dent­ka prze­sta­nie Nie­zna­ny Świat czytać.

Dotkli­wy cios w posta­ci zaprze­sta­nia lek­tu­ry NŚ przez zacie­kłą prze­ciw­nicz­kę szcze­pień, jakoś znie­sie­my. Ze swej stro­ny chcę powie­dzieć, iż nie mogę oczy­wi­ście wyklu­czyć, że nie­któ­rych rze­czy nie rozu­miem. Po to bowiem, by na wspo­mnia­ny temat móc się w spo­sób kom­pe­tent­ny wypo­wia­dać, potrzeb­na jest grun­tow­na, spe­cja­li­stycz­na wie­dza, któ­rej – w odnie­sie­niu do szcze­gó­ło­wych kwe­stii – mi bra­ku­je. To pew­ne nato­miast, że nie są jej w sta­nie zastą­pić się­ga­ją­ce wyso­kie­go C emo­cje, jakich przy­kła­dem jest cyto­wa­ny list, spro­wa­dza­ją­cy się z grub­sza do stwier­dze­nia: Nie, bo nie, a kto nie z nami, ten wróg. Tak dys­ku­to­wać się nie da.

W odniesieniu do generalnego problemu szczepień poglądy, także w świecie medycznym, są podzielone, a ekspertyzy i raporty dotyczące sygnalizowanego problemu, jeśli chodzi o wieńczące je wnioski niejednokrotnie okazują się sprzeczne.

To, że sto­so­wa­nie szcze­pio­nek czę­sto pocią­ga za sobą ujem­ne skut­ki ubocz­ne dla orga­ni­zmu, zda­je się nie pod­le­gać dys­ku­sji. Pod­sta­wo­wy dyle­mat spro­wa­dza się nato­miast do tego, czy w wal­ce z kon­kret­ny­mi cho­ro­ba­mi oka­zu­ją się one bro­nią na tyle sku­tecz­ną, że – ważąc na sza­li róż­ne argu­men­ty – nale­ży opo­wie­dzieć się za roz­wią­za­niem uzna­wa­nym za war­tość nad­rzęd­ną (uwa­ga ta nie doty­czy sezo­no­wych szcze­pień na gry­pę, któ­re z powo­dów, o jakich pisze na str. 57 dr Koło­dziej­czyk, są kla­sycz­nym zawra­ca­niem gło­wy, gdyż oka­zu­ją się po pro­stu nieskuteczne).

Tak wła­śnie jest, jak się wyda­je, w przy­pad­ku szcze­pion­ki anty­no­wo­two­ro­wej pro­fe­so­ra zur Hau­se­na. Z dru­giej jed­nak stro­ny trud­no nie dostrzec obłęd­nej ilo­ści obo­wiąz­ko­wych szcze­pień, jakim pod­da­wa­ne są w Pol­sce nowo­rod­ki, nie­mow­lę­ta i małe dzie­ci. W pierw­szych osiem­na­stu mie­sią­cach życia otrzy­mu­ją one 16 obo­wiąz­ko­wych szcze­pień prze­ciw­ko 10 cho­ro­bom, a 10 dodat­ko­wych szcze­pień jest zale­ca­nych w okre­sie 24 mie­się­cy po uro­dze­niu. W dodat­ku część tych szcze­pio­nek zawie­ra thi­me­ro­sal, któ­re­go głów­ną skła­do­wą sta­no­wi rtęć. Na nie­ko­rzyst­ne skut­ki jej apli­ko­wa­nia dla ludz­kie­go zdro­wia zwra­ca dziś uwa­gę coraz wię­cej naukow­ców, a cała spra­wa była w Sta­nach Zjed­no­czo­nych przed­mio­tem bar­dzo kry­tycz­nych ana­liz i badań, przy czym infor­ma­cje doty­czą­ce ich ukry­wa­no i wyci­sza­no, co trze­ba uznać za nie­by­wa­ły skandal.

Staje tu notabene na porządku dziennym z pełną ostrością problem, czy szczepienia przymusowe – poza absolutnymi, w pełni uzasadnionymi wyjątkami – są w ogóle konieczne i czy nie naruszają sfery wolności człowieka.

Nie spo­sób też prze­oczyć, że ist­nie­ją licz­ne pań­stwa, któ­re się z nich nie­mal cał­ko­wi­cie wyco­fa­ły – na rzecz szcze­pień dobro­wol­nych, gdzie decy­zję na tak podej­mu­ją sami zain­te­re­so­wa­ni (w przy­pad­ku dzie­ci ich rodzi­ce). To model, w stro­nę któ­re­go powin­ni­śmy zmie­rzać bez wzglę­du na inte­re­sy bar­dzo skąd­inąd sil­ne­go lob­by szcze­pion­ko­we­go. Nade wszyst­ko jed­nak potrzeb­na jest tu niczym nie­skrę­po­wa­na wymia­na poglą­dów, któ­rą – jeśli cho­dzi zwłasz­cza o szcze­pie­nia dzie­cię­ce – pró­bu­je się kne­blo­wać, co sta­no­wi meto­dę nie do przy­ję­cia i co w przy­pad­ku reda­go­wa­ne­go prze­ze mnie pisma – zapo­wia­dam to bez ogró­dek – nie przy­nie­sie żad­ne­go skutku.

Oczy­wi­ście trud­no też nie zauwa­żyć, że nad całą spra­wą uno­si się gene­ral­ny i w peł­ni uspra­wie­dli­wio­ny brak zaufa­nia do kon­cer­nów far­ma­ceu­tycz­nych, któ­re dla pomno­że­nia wła­snych zysków są w sta­nie zro­bić wszyst­ko, włącz­nie – cze­go wyklu­czyć nie moż­na – ze sztucz­nym kre­owa­niem sytu­acji, mogą­cych pomóc im w osią­gnię­ciu tak spre­cy­zo­wa­ne­go (i oczy­wi­ście sta­ran­nie zaka­mu­flo­wa­ne­go) celu. Z tego punk­tu widze­nia to, co dzie­je się wokół świń­skiej gry­py (za chwi­lę do niej wró­cę), daje wie­le do myślenia.

Nie upoważnia natomiast, naszym zdaniem, do kwestionowania zasadności każdego szczepienia,

czy też np. ocze­ki­wa­nia od współ­pra­cu­ją­cych z redak­cją leka­rzy (jak sta­ło się to w przy­pad­ku otrzy­ma­ne­go przez nas przed kil­ko­ma tygo­dnia­mi i adre­so­wa­ne­go do dr. Janu­sza Koło­dziej­czy­ka maila), by pod­po­wie­dzie­li, w jaki spo­sób unik­nąć pod­da­nia dziec­ka obo­wiąz­ko­wym szcze­pie­niom ochron­nym, dla któ­rych pod­sta­wę w Pol­sce oraz więk­szo­ści państw sta­no­wią uchwa­lo­ne przez par­la­ment usta­wy. Żaden lekarz bowiem takich rad udzie­lać nie może. Może nato­miast i powi­nien – jak czy­ni to dr Koło­dziej­czyk w obec­nym nume­rze NŚ, podob­nie jak w wypo­wie­dzi dla tygo­dni­ka ANGORA (zob. arty­kuł red. Krzysz­to­fa Różyc­kie­go Szcze­pion­ka na kry­zys – nr 32 z br.), jeśli takie jest jego prze­ko­na­nie, dać wyraz wąt­pli­wo­ściom, czy corocz­ne pod­da­wa­nie się szcze­pie­niom prze­ciw gry­pie sezo­no­wej ma sens, sko­ro jej wirus nie­ustan­nie mutu­je i szcze­pion­ka sto­so­wa­na np. w 2008 r. de fac­to doty­czy wiru­sa wcze­śniej­sze­go, a nie obec­ne­go, w związ­ku z czym zazwy­czaj oka­zu­je się ona nieskuteczna.

Ale to jest – zwra­cam uwa­gę – zupeł­nie inna płasz­czy­zna roz­mo­wy, niż wykrzy­ki­wa­nie gene­ral­nych, emo­cjo­nal­nych haseł antysz­cze­pien­nych z jed­nej stro­ny, z dru­giej zaś usil­ne i nachal­ne lan­so­wa­nie przez kon­cer­ny far­ma­ceu­tycz­ne wyni­ków opła­co­nych przez nie badań (ergo już w punk­cie wyj­ścia rodzą­cych wąt­pli­wo­ści co do ich obiek­ty­wi­zmu), mają­cych uza­sad­nić tezę prze­ciw­ną. Powta­rzam: bez grun­tow­nej wie­dzy na ten temat i ele­men­tar­nej uczci­wo­ści w pre­zen­to­wa­niu racji za i prze­ciw nie da się w tej mie­rze sfor­mu­ło­wać pra­wi­dło­wej kon­klu­zji. A, nie­ste­ty, toczą­ca się wokół sygna­li­zo­wa­nych spraw dys­ku­sja kry­te­riów tych nie spełnia.

Najlepiej widać to na przykładzie świńskiej grypy.

Zamie­sza­nie oka­zu­je się tu total­ne, a jego dobit­nym wykład­ni­kiem jest casus austriac­kiej dzien­ni­kar­ki Jane Bur­ger­me­ister, któ­ra w czerw­cu zło­ży­ła pozew sądo­wy prze­ciw­ko ONZ, Świa­to­wej Orga­ni­za­cji Zdro­wia, kon­cer­nom far­ma­ceu­tycz­nym oraz licz­nym finan­si­stom i poli­ty­kom, z Barac­kiem Oba­mą włącz­nie, oskar­ża­jąc ich o bio­ter­ro­ryzm i świa­do­me roz­pę­ta­nie świa­to­wej epi­de­mii świń­skiej gry­py po to, by zebra­ła ona jak naj­więk­sze żni­wo wśród poten­cjal­nych ofiar, a jed­no­cze­śnie – w efek­cie poten­cjal­ne­go zarzą­dze­nia przez WHO i wcho­dzą­ce w skład tej orga­ni­za­cji pań­stwa obo­wiąz­ko­wych szcze­pień – zapew­ni­ła prze­my­sło­wi far­ma­ceu­tycz­ne­mu nie­wy­obra­żal­ne wręcz dochody.

Spra­wie tej w inter­ne­cie od kil­ku mie­się­cy towa­rzy­szy bez­pre­ce­den­so­we wrze­nie, a atmos­fe­rę dodat­ko­wo pod­grzał fakt, iż wspo­mnia­na austriac­ka dzien­ni­kar­ka (dodaj­my: oso­ba zaj­mu­ją­ca się na co dzień tema­ty­ką medycz­ną i współ­pra­cu­ją­ca z wie­lo­ma pre­sti­żo­wy­mi tytu­ła­mi) po tym, co zro­bi­ła, zosta­ła przez redak­cje korzy­sta­ją­ce wcze­śniej z jej publi­ka­cji uzna­na za per­so­na non gra­ta. Jed­no­cze­śnie trud­no prze­oczyć, że oskar­że­nia Bur­ger­me­ister są total­ne, gdyż obwi­nia ona np. WHO, podob­nie jak inne pod­mio­ty obję­te pozwem, o popeł­nie­nie de fac­to prze­stępstw kry­mi­nal­nych. Cho­dzi w szcze­gól­no­ści o domnie­ma­ne sztucz­ne skon­stru­owa­nie wiru­sa świń­skiej gry­py i prze­sła­nie go do oddzia­łów fir­my Baxter w Austrii, któ­ra mia­ła z kolei wypro­du­ko­wać 72 kg zanie­czysz­czo­nej szcze­pion­ki, eks­pe­diu­jąc ją następ­nie (przy uży­ciu fał­szy­wych doku­men­tów) do labo­ra­to­riów w kil­ku kra­jach. Wszyst­ko to, zda­niem Jane Bur­ger­me­ister, sta­no­wi ele­ment ogól­no­świa­to­we­go, godzą­ce­go w ludz­kie zdro­wie spi­sku, któ­ry ma na celu depo­pu­la­cję glo­bu, a jed­no­cze­śnie zapew­nie­nie świa­to­we­mu prze­my­sło­wi far­ma­ceu­tycz­ne­mu kro­cio­wych zysków.

Przestudiowaliśmy w redakcji liczne, bardzo liczne materiały upowszechniane na ten temat za pośrednictwem sieci elektronicznej.

Na ich pod­sta­wie, jak sądzę, moż­na poku­sić się o nastę­pu­ją­cą kon­klu­zję: Albo austriac­ka dzien­ni­kar­ka śled­cza, jak twier­dzą nie­któ­rzy, osza­la­ła (na rzecz tej tezy prze­ma­wiał­by fakt, iż do gro­na spi­skow­ców w kon­tek­ście świń­skiej gry­py zali­czy­ła ona m.in. Barac­ka Oba­mę, gdyż moż­na uwie­rzyć we wszyst­ko, ale nie w to, że wybra­ny nie­daw­no pre­zy­dent mocar­stwa nr 1 za pomo­cą świń­skiej gry­py – przy pomo­cy ONZ oraz WHO – zamie­rza uni­ce­stwić część miesz­kań­ców Zie­mi), albo za całą spra­wą rze­czy­wi­ście kry­ją się dziw­ne i nie­po­ko­ją­ce mecha­ni­zmy oraz dzia­ła­nia. Ich wyja­śnie­niu – to też trze­ba otwar­cie powie­dzieć – nie słu­żą cha­otycz­ne poczy­na­nia tudzież męt­ne oświad­cze­nia Świa­to­wej Orga­ni­za­cji Zdro­wia, któ­ra z jed­nej stro­ny, wyda­je się zmie­rzać do zarzą­dze­nia obo­wiąz­ko­wych szcze­pień prze­ciw­ko świń­skiej gry­pie we wszyst­kich nale­żą­cych do niej pań­stwach, z dru­giej zaś, nie reagu­je – w spo­sób, jakie­go nale­ża­ło­by od niej ocze­ki­wać (przede wszyst­kim za pośred­nic­twem środ­ków maso­we­go prze­ka­zu) – na wysu­wa­ne pod swo­im adre­sem zarzu­ty i oskarżenia.

Potęguje to ogólny zamęt, który, niezależnie od samej choroby, z całą pewnością nie sprzyja ludzkiemu zdrowiu,

do jakie­go ochro­ny orga­ni­za­cja ta jest powo­ła­na. Jed­ne kra­je bowiem już pod­ję­ły decy­zję o przy­mu­so­wych szcze­pie­niach prze­ciw­ko świń­skiej gry­pie, pod­czas gdy inne sprze­ci­wia­ją się przy­ję­ciu tego rozwiązania.

Nie może też być tak, że de fac­to bez reak­cji w tzw. ofi­cjal­nych mediach pozo­sta­ją publicz­nie for­mu­ło­wa­ne oskar­że­nia nie­któ­rych leka­rzy (jak np. dr Mar­ca Girar­da z Fran­cji), podob­nie jak mil­cze­nie towa­rzy­szy zarzu­tom kie­ro­wa­nym pod adre­sem dwóch klu­czo­wych – w obrę­bie oma­wia­ne­go zagad­nie­nia – świa­to­wych kon­cer­nów far­ma­ceu­tycz­nych, nie mówiąc już o wyjąt­ko­wo wybu­cho­wej spra­wie, któ­rą była ponoć eks­plo­zja pacz­ki z rze­ko­mo „zatru­tą szcze­pion­ką” w pocią­gu eks­pre­so­wym w Szwaj­ca­rii (mia­ła być ona trans­por­to­wa­na z Mek­sy­ku do jed­ne­go z tam­tej­szych laboratoriów).

Wszyst­kie te oko­licz­no­ści i wyda­rze­nia uza­sad­nia­ją sta­wia­nie pytań, na któ­re musi zostać udzie­lo­na jasna, nie budzą­ca wąt­pli­wo­ści odpo­wiedź. W prze­ciw­nym bowiem razie dyle­ma­tu: histe­ria czy spi­sek? nie da się w spo­sób odpo­wie­dzial­ny rozstrzygnąć.

PS. Tuż przed pod­pi­sa­niem tego nume­ru do dru­ku do naszych rąk dotarł memo­riał pro­fe­sor dok­tor Marii Doro­ty Majew­skiej z Zakła­du Far­ma­ko­lo­gii Kate­dry Marii Curie Komi­sji Euro­pej­skiej Insty­tu­tu Psy­chia­trii i Neu­ro­lo­gii w War­sza­wie, doty­czą­cy obo­wiąz­ko­wych szcze­pień nie­mow­ląt i małych dzie­ci przy uży­ciu tok­sycz­nych związ­ków, takich jak wspo­mnia­ny wcze­śniej thi­me­ro­sal. Ści­ślej mówiąc cho­dzi tu o kore­spon­den­cję pro­fe­sor Majew­skiej skie­ro­wa­ną do kil­ku sto­wa­rzy­szeń usil­nie pro­pa­gu­ją­cych szcze­pie­nia. Zawar­te tam infor­ma­cje są tak waż­kie mery­to­rycz­nie, a zara­zem bul­wer­su­ją­ce, że po zapo­zna­niu się z nimi uzna­li­śmy, iż sta­no­wi­sko redak­cji Nie­zna­ne­go Świa­ta w sygna­li­zo­wa­nych kwe­stiach musi stać się bar­dziej zde­cy­do­wa­ne niż dotych­czas. Do spra­wy powrócimy.