Ukochaj i uwolnij – droga do harmonii i pokoju

Świat ludzkich przekonań jest dla mnie fascynującym polem do eksploracji. Choć wiele przekonań wpływa destrukcyjnie na nasze działania, relacje czy zdrowie, to często nieświadomie trzymamy się ich kurczowo, jakby od nich zależało ludzkie życie. I patrząc z szerszej perspektywy, w pewnym sensie tak jest, gdyż chronią nas one przed zalewem zbyt intensywnych i silnych emocji, które umysł podświadomie kojarzy z jakiegoś rodzaju traumą

Według mnie klu­czem do uwol­nie­nia naszych, nie­słu­żą­cych nam już lub blo­ku­ją­cych nas, nie­świa­do­mych prze­ko­nań, jest ich ODKRYCIE i ziden­ty­fi­ko­wa­nie. UZNANIE, że wytwo­rzy­li­śmy je, ponie­waż w chwi­li ich wytwo­rze­nia były nam potrzeb­ne, oraz ZROZUMIENIE, do cze­go ich potrzebowaliśmy.

Gdy roz­po­zna­je­my w ten spo­sób wła­sną nie­świa­do­mość, może­my pod­jąć świa­do­mą decy­zję, że nad­szedł czas, aby uwol­nić idee, któ­re – być może – już nam nie słu­żą, a następ­nie zastą­pić je nowy­mi wzor­ca­mi myśle­nia i odczu­wa­nia. A robi­my to przez zako­twi­cze­nie w naszej pod­świa­do­mo­ści i cie­le uczu­cia zwią­za­ne­go z wybra­nym przez nas nowym prze­ko­na­niem. Wzmoc­nie­niem tego pro­ce­su będzie oczy­wi­ście zmia­na w naszym zacho­wa­niu, któ­ra pomo­że umy­sło­wi stwo­rzyć inny od dotych­cza­so­we­go nawyk myśle­nia i zaofe­ru­je pod­świa­do­mo­ści infor­ma­cję zwrot­ną, że napraw­dę ucie­le­śnia­my nowy stan istnienia.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Pojednanie w duchu

WOLNOŚĆ – Wielka Medytacja NŚ 2024

Na tej głę­bo­kiej pra­cy z prze­ko­na­nia­mi oraz na prak­ty­ce uwal­nia­nia osą­du opie­ra się moja autor­ska meto­da Uko­chaj i uwol­nij, będą­ca holi­stycz­nym pro­ce­sem przy­wra­ca­nia har­mo­nii i poko­ju w świa­do­mo­ści czło­wie­ka. Sfor­mu­ło­wa­łem ją jako kurs onli­ne skła­da­ją­cy się z 10 modu­łów odno­szą­cych się do róż­nych sfer ludz­kie­go doświad­cze­nia. Ich kolej­ność nie jest przy­pad­ko­wa. Zaczy­na­my od pra­cy z umy­słem, potem przy­glą­da­my się emo­cjom, następ­nie scho­dzi­my głę­biej do pod­świa­do­mych prze­ko­nań, póź­niej pra­cu­je­my z cia­łem, w tym rów­nież z jego dole­gli­wo­ścia­mi, taki­mi jak cho­ro­ba i ból. W kolej­nych modu­łach przy­glą­da­my się ego, jak też róż­nym stwo­rzo­nym przez nas histo­riom, w tym histo­rii trau­my, oraz uczy­my się jak opo­wie­dzieć sobie nową histo­rię. Naj­bar­dziej roz­bu­do­wa­ny moduł tyczy rela­cji, tam osob­no roz­pa­tru­je­my i uzdra­wia­my rela­cje z rodzi­ca­mi, naszym part­ne­rem, dzieć­mi, a tak­że z każ­dym kto spra­wia nam trud­no­ści. Dzie­wią­ty moduł doty­czy miejsc, rze­czy, dzia­łań i zda­rzeń w codzien­no­ści, a ten wień­czy naszą podróż w głąb sie­bie – odno­si się do idei Duszy oraz prze­ży­wa­nia nasze­go ziem­skie­go życia w peł­nej komu­ni­ka­cji z Jaźnią.

Przykład z własnego życia

Dla zobra­zo­wa­nia jed­ne­go z narzę­dzi, któ­rym posłu­gu­ję się w meto­dzie Uko­chaj i uwol­nij, posłu­żę się wła­snym przy­kła­dem. Pew­ne­go dnia zaczą­łem uważ­nie obser­wo­wać wzmo­żo­ne napię­cie w łyd­kach. Wie­dzia­łem już bowiem, że pod każ­dym odczu­ciem w cie­le kry­je się infor­ma­cja. Gdy paru minu­tach napię­cie zelża­ło, w nie­osą­dza­ją­cej obec­no­ści z tym dozna­niem, z pamię­ci komór­ko­wej moje­go cia­ła wyło­ni­ła się pro­sta myśl: Nie zdą­żę oraz głę­biej pod nią zako­twi­czo­ne prze­ko­na­nie, że muszę zdą­żyć.

– A jak nie zdą­żę, to co się sta­nie? – zapy­ta­łem same­go sie­bie. Przy­po­mnia­ła mi się wte­dy histo­ria moje­go dziad­ka ucie­ka­ją­ce­go przed czoł­giem pod­czas Powsta­nia War­szaw­skie­go w 1944 roku. Wów­czas olśni­ło mnie, że noszę w swo­ich komór­kach i pod­świa­do­mo­ści fun­da­men­tal­ne prze­ko­na­nie zwią­za­ne z lękiem o prze­trwa­nie. Odpo­wiedź na pyta­nie była w kon­tek­ście tego wglą­du prosta:

– Muszę zdą­żyć, bo jak nie, to umrę.

Dzia­dek zdą­żył. I nie umarł w trak­cie Powsta­nia. Ale we mnie pozo­sta­ło wspo­mnie­nie jego uciecz­ki, zapis, że sko­ro on się pospie­szył, to prze­żył i prze­trwał, a więc lepiej, by potom­ni czy­ni­li tak samo.

Cza­sa­mi już sama świa­do­mość wła­snych, nie­uświa­do­mio­nych prze­ko­nań spra­wia, że uwal­nia­ją się i nie cią­żą w naszym życiu. U mnie jed­nak w tym kon­kret­nym przy­pad­ku tak się nie sta­ło. Potrze­bo­wa­łem jesz­cze zasto­so­wać intu­icyj­nie tech­ni­kę, któ­rą póź­niej roz­wi­ną­łem w pra­cy z inny­mi i nazwa­łem UKOCHAJ I UWOLNIJ. Ukocha­niem owe­go prze­ko­na­nia było po pro­stu zro­zu­mie­nie, jak bar­dzo mi ono w życiu słu­ży­ło: Mój dzia­dek zdą­żył przed czoł­giem. Prze­trwał. I trzy­dzie­ści dwa lata póź­niej ja poja­wi­łem się na tym świe­cie. Prze­ko­na­nie to więc słu­ży­ło prze­trwa­niu mego dziad­ka i jego rodu.

Kie­dyś pró­bo­wał­bym się takie­go opor­ne­go prze­ko­na­nia za wszel­ką cenę pozbyć z gło­wy, myśląc, że rozu­miem, że już mi ono nie słu­ży i że w jakiś spo­sób trze­ba je po pro­stu wyka­so­wać. Teraz wie­dzia­łem, że nie moż­na się pozbyć cze­goś, co jest zde­po­no­wa­ne w ban­ku mojej pamię­ci, a co mój mózg i pod­świa­do­mość nadal pod­trzy­mu­ją, wie­rząc, że to mi słu­ży i kie­dyś może nawet oca­lić życie. Mogłem jed­nak prze­ko­na­nie to uko­chać na tyle, żeby prze­sta­ło być źró­dłem cierpienia.

Dopó­ki więc w pew­nym sen­sie nie poko­cha­łem i nie zaak­cep­to­wa­łem owe­go prze­ko­na­nia, było ono nie­świa­do­mym mot­tem moje­go życia i bar­dzo wie­lu nie­świa­do­mych zacho­wań. Myśla­łem, że muszę zdą­żyć na pociąg…, że muszę zdą­żyć popra­co­wać zanim dziec­ko wsta­nie rano. A nawet, że muszę zdą­żyć się wyka­zać i zro­bić coś wie­ko­pom­ne­go, bo jak nie, to moje życie będzie bez sen­su, albo zosta­nę zapo­mnia­ny. I tym podob­ne. Aż w koń­cu zoba­czy­łem, że robi­łem to wszyst­ko, żeby przetrwać.

Gdy sobie to uświa­do­mi­łem, mogłem już owo prze­ko­na­nie uwol­nić, wybie­ra­jąc nowy spo­sób postrze­ga­nia i odczu­wa­nia, bar­dziej zgod­ny z tym, co słu­ży­ło mi w danym momen­cie. Zada­łem więc sobie pytanie:

– Jak by to było, gdy­bym od tej pory kie­ro­wał się prze­ko­na­niem: „Teraz nie muszę doni­kąd się spie­szyć. Nawet jeśli nie zdą­żę, będę dalej żył”. Jak bym się teraz czuł, gdy­bym tak postrzegał?

Gdy poby­łem z tymi pyta­nia­mi, poczu­łem, jak napię­cie powo­li ustę­pu­je z moje­go cia­ła. Wie­dzia­łem, że jest to pro­ces i że zarów­no cia­ło, jak i umysł, będą się teraz dosto­so­wy­wać do tego nowe­go spo­so­bu myśle­nia. Jako for­mę prak­ty­ki wybra­łem jak naj­częst­sze przy­po­mi­na­nie sobie uczu­cia ulgi zwią­za­ne­go z tym postrze­ga­niem oraz pod­ję­cie się kon­kret­nych dzia­łań, któ­re umac­nia­ły two­rze­nie nowych połą­czeń neu­ro­nal­nych w moim mózgu i zmia­nę pro­gra­mu w podświadomości.

To oczy­wi­ście bar­dzo uprosz­czo­ny przy­kład, ale poka­zu­je on obraz głę­bo­kiej pra­cy wewnętrz­nej, jaką wyko­nu­je­my w Uko­chaj i uwol­nij.

Praktyczność metody

Meto­da Uko­chaj i uwol­nij bazu­je na 27 latach mojej podró­ży i pra­cy wewnętrz­nej, na nie­któ­rych bli­skich mi ducho­wych prak­ty­kach, a przede wszyst­kim na wie­lo­let­niej pra­cy z ludź­mi, obej­mu­ją­cej set­ki indy­wi­du­al­nych sesji i pro­ce­sów prze­pro­wa­dza­nych w gru­pach pod­czas moich warsz­ta­tów. Łączę w niej ducho­wość z doświad­cze­niem pra­cy z cia­łem i emo­cja­mi, dzię­ki cze­mu pro­ces, któ­ry ofe­ru­ję, jest wszech­stron­ny i bar­dzo głę­bo­ki. Nie cho­dzi w nim o ducho­we unie­sie­nia lub uciecz­kę od wyzwań, lecz o spro­wa­dze­nie świa­do­mo­ści ducho­wej do pra­cy z tym, co pod­świa­do­mie wypie­ra­my. Leżą­ca u pod­staw meto­dy posta­wa akcep­tu­ją­cej obec­no­ści wobec tego, co jest, pozwa­la nie tyl­ko na poczu­cie i uwol­nie­nie emo­cji oraz głę­bo­kie roz­luź­nie­nie cia­ła, ale tak­że na wgląd w nie­świa­do­me prze­ko­na­nia i ich odwró­ce­nie. To zaś wpły­wa bez­po­śred­nio na nasz stan psy­cho­fi­zycz­ny, na zmia­nę spo­so­bu dzia­ła­nia, na uzdro­wie­nie rela­cji i ogól­ne poczu­cie dobrostanu.

Meto­da sfor­mu­ło­wa­na jest tak, aby każ­dy mógł wyko­nać pra­cę samo­dziel­nie odsłu­chu­jąc nagrań audio i wyko­nu­jąc zawar­tych w nich ćwi­czeń. Każ­dy moduł zawie­ra nagra­nie czę­ści teo­re­tycz­nej z przy­kła­da­mi oraz osob­ne nagra­nie z czę­ści prak­tycz­nej, w któ­rej słu­chacz jest pro­wa­dzo­ny krok po kro­ku przez pro­po­no­wa­ne prze­ze mnie ćwi­cze­nia i medy­ta­cje. Spo­koj­na muzy­ka w tle oraz odpo­wied­nie odstę­py na wyko­na­nie ćwi­czeń, pozwa­la­ją na przej­ście głę­bo­kie­go wewnętrz­ne­go pro­ce­su w odprę­ża­ją­cej atmosferze.

Współpraca z nauczycielami

Choć każ­dy może pra­co­wać z Uko­chaj i uwol­nij samo­dziel­nie, to zda­ję sobie spra­wę z tego, jak waż­ne może być wspar­cie dru­giej oso­by w szcze­rym spoj­rze­niu na sie­bie i uwal­nia­niu tego, co już nam nie słu­ży. Wszy­scy, któ­rzy potrze­bu­ją towa­rzy­sze­nia w swo­jej dro­dze lub jakiej­kol­wiek pomo­cy z prze­ra­bia­nym mate­ria­łem, czy też po pro­stu chcą pójść głę­biej w pra­cy z prze­ko­na­nia­mi, mogą sko­rzy­stać ze wspar­cia nauczy­cie­li, któ­rzy już skoń­czy­li Uko­chaj i uwol­nij – szko­le­nie dla nauczycieli. 

Od sierp­nia 2024 r. zaczę­li ze mną nawią­zy­wać współ­pra­cę facy­li­ta­to­rzy w róż­ny spo­sób wspie­ra­ją­cy pro­ce­sy innych ludzi, w tym: tera­peu­ci, oso­by pra­cu­ją­ce z odde­chem, cia­łem, emo­cja­mi, ruchem czy z dźwię­kiem. Stwo­rzo­ny prze­ze mnie sys­tem współ­pra­cy pozwa­la nauczy­cie­lom łączyć ich wła­sne, wypra­co­wa­ne wcze­śniej narzę­dzia pra­cy, z meto­dą Uko­chaj i uwol­nij. Dzię­ki temu każ­dy pozo­sta­je sobą w swo­jej indy­wi­du­al­nej eks­pre­sji, jed­no­cze­śnie korzy­sta­jąc z narzę­dzi, któ­re pro­po­nu­ję. Oso­by, któ­re z kolei nie mają jesz­cze wła­snych narzę­dzi, a chcia­ły­by wspie­rać innych w roz­wo­ju świa­do­mo­ści, zmia­nie prze­ko­nań czy pra­cy z emo­cja­mi, mogą też spo­koj­nie oprzeć się na samej meto­dzie Uko­chaj i uwolnij.

Wszy­scy, któ­rzy poczu­ją się wezwa­ni, aby pójść jesz­cze głę­biej w pra­cy ze sobą w opar­ciu o tę meto­dę, mogą sko­rzy­stać ze Szko­le­nia Rocz­ne­go w ramach zało­żo­nej prze­ze mnie Szko­ły Nauczy­cie­li Świa­do­me­go Życia.

Szkoła Nauczycieli Świadomego Życia

Jest to plat­for­ma szko­le­nio­wa sku­pia­ją­ca ludzi, któ­rzy pra­gną być stan­dar­dem poko­ju i miło­ści oraz inte­gra­cji ducha, umy­słu i cia­ła w swo­jej codzien­no­ści. Nie jest więc prze­zna­czo­na tyl­ko dla osób pra­cu­ją­cych z inny­mi ludź­mi, lecz dla wszyst­kich tych, któ­rzy chcą nauczać przez przy­kład w swo­im życiu. Uczest­nic­two w Szko­le daje m.in. moż­li­wość pogłę­bie­nia swo­jej wie­dzy i doświad­cze­nia w zakre­sie roz­wo­ju świa­do­mo­ści i przy­wra­ca­nia har­mo­nii we wszyst­kich aspek­tach życia, a tak­że bycia czę­ścią spo­łecz­no­ści wspie­ra­ją­cych się nauczy­cie­li świa­do­me­go życia. Z rado­ścią obser­wu­ję, jak z entu­zja­zmem przy­łą­cza­ją się do nas cie­ka­wi ludzie o bar­dzo róż­nych doświad­cze­niach i warsz­ta­cie pra­cy. Wspól­nie roz­po­czy­na­my wiel­ką podróż w głąb sie­bie oraz pro­ces eks­plo­ro­wa­nia świa­do­mo­ści, prze­ko­nań i odkry­wa­nia sku­tecz­nych spo­so­bów wspie­ra­nia innych w ich rozwoju.

Choć we wrze­śniu 2024 r. ruszy­ła pierw­sza edy­cja Szko­le­nia Rocz­ne­go, to nadal moż­na do nie­go dołą­czyć. Jestem bar­dzo wdzięcz­ny, że razem z tak wspa­nia­ły­mi ludź­mi roz­po­czy­nam cudow­ną przy­go­dę, któ­rej owo­ce będą widocz­ne nie tyl­ko w naszej codzien­no­ści, ale też w życiu tych, do któ­rych – dzię­ki naszej współ­pra­cy – dotrze­my ze wspa­nia­ły­mi narzę­dzia­mi wspie­ra­ją­cy­mi prze­mia­nę świa­do­mo­ści i powrót do sta­nu har­mo­nii i pokoju.