Spis tre­ści:

Mapa bogów

To przy­pusz­czal­nie jed­no z naj­do­nio­ślej­szych odkryć w obrę­bie nie­zna­ne­go w całej histo­rii ludz­ko­ści. W Basz­ki­rii, nie­opo­dal mia­sta Ufy bada­cze odna­leź­li sen­sa­cyj­ny arte­fakt – kamien­ną pły­tę liczą­cą, jak się wstęp­nie sza­cu­je, ok. 120 milio­nów lat nazwa­ną Mapą bogów. Przed­sta­wia ona trój­wy­mia­ro­wą mapę rejo­nu połu­dnio­we­go Ura­lu spo­rzą­dzo­ną praw­do­po­dob­nie z orbi­ty kosmicz­nej, przy czym naj­wy­raź­niej cho­dzi tu o frag­ment więk­szej cało­ści – mapy o poten­cjal­nych wymia­rach 340 x 340 m, być może odzwier­cie­dla­ją­cej obraz całe­go glo­bu(!). O pomył­ce czy oszu­stwie nie ma mowy – zna­le­zi­sko jest nie­wy­obra­żal­nie sta­re i doty­czy okre­su, gdy na naszej pla­ne­cie, w myśl ofi­cjal­ne­go sta­no­wi­ska nauki, nie było naj­mniej­szych prze­ja­wów inte­li­gent­ne­go życia. Dodaj­my, że obec­nie NASA z wyso­ko­ści orbi­ty kosmicz­nej rów­nież spo­rzą­dza atlas Zie­mi, ale pra­ca ta potrwa jesz­cze kil­ka lat, zaś Mapa bogów zosta­ła wyko­na­na za pomo­cą cał­ko­wi­cie nie­zna­nej tech­ni­ki – z uży­ciem kamie­nia, szkli­wa o nie­wy­ja­śnio­nym skła­dzie i pew­ne­go rodza­ju wapien­nej „por­ce­la­ny”. Wyda­rze­nie roku.

Czy praski zegar odmierza czas do Apokalipsy?

Jesz­cze jed­na zagad­ka śre­dnio­wie­cza, wokół któ­rej coraz wię­cej zna­ków zapy­ta­nia. Kto tak napraw­dę stwo­rzył słyn­ne­go Orlo­ja, któ­re­go podzi­wia­ją tury­ści odwie­dza­ją­cy sto­li­cę Czech? Jakie kody astro­no­micz­ne i astro­lo­gicz­ne oraz inne kry­je w sobie to dzie­ło, ucho­dzą­ce za tech­nicz­ny feno­men? Kim był ośle­pio­ny przez miej­skich raj­ców mistrz Hanus i co łączy go z mistrzem Hanu­szem, któ­ry miał skon­stru­ować zegar w Gdań­sku, póź­niej zaś ponoć rów­nież wyłu­pio­no mu oczy? Gdzie koń­czy się legen­da, a zaczy­na­ją fak­ty i jak to się sta­ło, że w pew­nym, szcze­gól­nie waż­nym ręko­pi­sie z 1588 roku doty­czą­cym Orlo­ja popeł­nio­no tak ewi­dent­ny błąd, iż zda­je się on jed­no­znacz­nie wska­zy­wać na to, że histo­rię pra­skie­go zega­ra fał­szo­wa­no umyśl­nie, by ukryć… no wła­śnie, co?

Czy zwierzęta myślą, czują i kochają? Czy potrafią redukować ludzki stres?

Tra­dy­cyj­nie u pro­gu lata publi­ku­je­my tek­sty poświę­co­ne róż­nym, w tym zwłasz­cza ducho­wym aspek­tom nasze­go obco­wa­nia z brać­mi młod­szy­mi i wyni­kom badań doty­czą­cych ich życia. Naj­now­sze z tych badań wyda­ją się potwier­dzać, iż przy­naj­mniej w przy­pad­ku nie­któ­rych zwie­rząt moż­na mówić o pro­ce­sach myślo­wych. Z kolei pro­fe­sor Jef­frey Mas­son w wywia­dzie udzie­lo­nym perio­dy­ko­wi Cadu­ceus daje wyraz prze­ko­na­niu, że zwie­rzę­ta nie tyl­ko czu­ją i prze­ja­wia­ją emo­cje, lecz pod tym wzglę­dem czło­wiek mógł­by spo­ro się od nich nauczyć. Przy oka­zji tak­że o kocie, z któ­rym kon­takt czy­ni kla­sów­kę lub egza­min znacz­nie mniej stre­so­gen­ny­mi oraz o rezul­ta­tach wiel­kiej, ogól­no­spo­łecz­nej akcji sprze­ci­wu eks­por­to­wa­nia pol­skich koni na rzeź.

Magiczny kamień

W misach było tro­chę desz­czów­ki. To nią piel­grzy­mi obmy­wa­li twarz. Za pomo­cą koszul­ki jed­ną z tych mis uda­ło się osu­szyć. Odkrę­ci­łem pię­cio­li­tro­wy bukłak czer­wo­ne­go wina i wyla­łem jego zawar­tość do naczyń. Rów­no­mier­nie wypeł­ni­ła nisze. Chlu­pot z bukła­ka niczym biją­ce ser­ce pom­po­wał kamien­ne arte­rie. Czer­wo­ne wstę­gi oplo­tły ska­łę. Ten głaz żył! To była magia! – pisze Piotr Kwiat­kie­wicz w repor­ta­żu z nie­bez­piecz­nej wypra­wy w rejon daw­nej Tra­cji, pod­czas któ­rej jej uczest­ni­kom towa­rzy­szy­ły milio­ny moski­tów, skor­pio­ny i żmije.

Bezsens SETI: głusi na własne życzenie

Trzech róż­nych auto­rów, w tym jeden rosyj­ski i dwóch pol­skich, udo­wad­nia, że mnie­ma­nie, iż kie­dyś uda się nawią­zać kon­takt z cywi­li­za­cja­mi poza­ziem­ski­mi za pomo­cą sygna­łów radio­wych, jest kom­plet­nie chy­bio­ne, w związ­ku z czym pie­nią­dze prze­zna­cza­ne na ten cel ozna­cza­ją fak­tycz­ne wyrzu­ca­nie ich w bło­to. Chy­ba że… to już nasz wnio­sek – tak napraw­dę cho­dzi o coś zupeł­nie inne­go, cze­go naukow­cy bio­rą­cy udział w nasłu­chu Kosmo­su nie są świadomi.

Ponadto:

• W cyklu Zro­zu­mieć pira­mi­dy o pew­nym mało zna­nym odczy­cie z 1937 r. angiel­skie­go inży­nie­ra Dawi­da David­so­na, doty­czą­cym przyszłości
• W Okru­chach Wszech­świa­ta ciąg dal­szy kome­tar­nych (i nie tyl­ko) zagadek
• Prze­stań­my być ofiarami
• W Poczcie hela­erów pol­skich syn­chro­te­ra­pia, nazy­wa­na obec­nie tera­pią tbs i sto­su­ją­cy tę meto­dę Zyg­munt Łakomy
• Naj­now­sze wyni­ki badań chrząst­ki reki­na – część trze­cia i ostat­nia nasze­go raportu
• Mło­dy lekarz o medycz­nych przy­ja­cio­łach Pana Boga, a lekarz natu­ra­li­sta o nadciśnieniu
• Żyjąc w nie­skoń­czo­no­ści – bio­gra­fia i rady mistrza Yutang Lina
• Horo­skop na powi­ta­nie lata