W optymizmie siła

Redaktorzy miesięcznika Nasz Kolporter Kinga Szymkiewicz i Dariusz Materek zwracają uwagę jaka ogromna siła tkwi w optymizmie i trudno nie przyznać im racji.

Przy­po­mi­na­ją też sło­wa wybit­ne­go języ­ko­znaw­cy i filo­zo­fa, Noama Chomsky’ego, że opty­mizm jest stra­te­gią lep­szej przy­szło­ści. War­to, aby myśl ta sta­ła się mot­tem życio­wym dla jak naj­więk­sze­go gro­na ludzi, któ­rzy będą dzie­lić się z inny­mi pozy­tyw­nym nasta­wie­niem do świata.

Do opty­mi­zmu inspi­ru­ją dwa nie­ty­po­we, a jak­że potrzeb­ne we współ­cze­snym świe­cie świę­ta: Świa­to­wy dzień Opty­mi­sty przy­pa­da­ją­cy 21 sierp­nia, usta­no­wio­ny z ini­cja­ty­wy pol­skiej Fun­da­cji Jestem Opty­mi­stą oraz Dzień Pozy­tyw­ne­go Myśle­nia, w USA obcho­dzo­ny 13 wrze­śnia, a w Pol­sce 2 lute­go. Jego pomy­sło­daw­czy­nią jest ame­ry­kań­ska psy­cho­log Kir­sten Har­rell,

PRZECZYTAJ TAKŻE

Juliusz Verne i proto-UFO: zagadka statków w powietrzu

Coś do nas leci?!

Badacz­ka zaj­mu­je się wpły­wem opty­mi­stycz­ne­go nasta­wie­nia na zdro­wie i pro­ce­sy lecze­nia. Jak wyni­ka z badań, pozy­tyw­ne myśle­nie po pro­stu się opła­ca. Opty­mizm dobrze wpły­wa na mózg, psy­che, ale też na całe cia­ło. Leczy ser­ce, układ krą­że­nia. Opty­mi­ści czę­sto sto­su­ją zdrow­szą die­tę, zaży­wa­ją wię­cej ruchu, nie palą papie­ro­sów, mają niż­szy poziom cho­le­ste­ro­lu i mniej­szą wagę. Spa­da u nich ryzy­ko zacho­ro­wań na cukrzy­cę, infek­cje, cho­ro­by ukła­du odde­cho­we­go, nowo­two­ry i wie­le innych scho­rzeń. W rezul­ta­cie pozy­tyw­ne­go nasta­wie­nia do świa­ta, są zdrow­si, szczę­śliw­si, bar­dziej speł­nie­ni. Żyją o 11–15 % dłu­żej niż pesy­mi­ści. Pozy­tyw­ne myśle­nie moż­na zatem uznać za lek na wie­le cho­rób i pro­ble­mów życiowych.

Opty­mi­sta twier­dzi, że żyje­my w naj­lep­szym z moż­li­wych świa­tów, a pesy­mi­sta oba­wia się, że to może być praw­da – powia­da przy­sło­wie. Dla­te­go też war­to uwie­rzyć opty­mi­ście i dzię­ki naszej mądro­ści i intu­icji zmie­rzać we wła­ści­wym kierunku.

Zazwy­czaj rodzi­my się jako opty­mi­ści lub pesy­mi­ści. Nie jeste­śmy jed­nak ska­za­ni na wiecz­ny pesy­mizm. Posta­wy opty­mi­stycz­nej może­my się nauczyć, wyro­bić ją w sobie. Wystar­czy tro­chę tre­nin­gu. Szu­kaj­my w tym celu kon­tak­tu z ludź­mi peł­ny­mi ener­gii i rado­ści życia, kre­atyw­no­ści, któ­rzy tymi cecha­mi nas obdzielą.

Ludzie tyl­ko na tyle są szczę­śli­wi, na ile zde­cy­du­ją, że są szczęśliwi.

Abra­ham Lincoln

Ciesz­my się nawet dro­bia­zga­mi, tym co wko­ło pięk­ne, cie­ka­we, rado­sne: pogo­da, śpiew pta­ków, cha­rak­te­ry­stycz­ne zapa­chy pór roku czy bar­wy nad­cho­dzą­cej jesie­ni, sma­ko­wi­ta potra­wa, uśmiech prze­chod­nia, dobra książ­ka lub film, cie­ka­wy arty­kuł, mru­cze­nie kota, czy spoj­rze­nie wier­ne­go psa itp. Może­my doszu­kać się mul­tum takich rado­snych, budu­ją­cych pozy­ty­wów i po pro­stu poćwi­czyć. A pozy­tyw­nym spo­so­bem myśle­nia war­to się podzie­lić z inny­mi – z rodzi­ną, przy­ja­ciół­mi, sąsia­da­mi, w miej­scu pra­cy, z oso­ba­mi przy­pad­ko­wo spo­tka­ny­mi w skle­pie czy na uli­cy, a nawet w mediach spo­łecz­no­ścio­wych, gdzie nie­ste­ty wciąż domi­nu­je strach i agresja.

Jestem opty­mi­stą. Bycie kim­kol­wiek innym, nie zda­je się do cze­go­kol­wiek przydatne.

Win­ston Churchill

Pozy­tyw­ne myśle­nie zwią­za­ne z opty­mi­zmem pozwa­la uwie­rzyć we wła­sne moż­li­wo­ści, daje siłę, odwa­gę, chęć dzia­ła­nia, uła­twia osią­gnię­cie celu i życio­we­go suk­ce­su, reali­za­cję marzeń. Opty­mi­ści nie boją się zmian, bez lęku pró­bu­ją nowe­go, bo widzą w tym szan­sę. W zetknię­ciu z prze­ciw­no­ścia­mi losu nie pod­da­ją się, szu­ka­ją roz­wią­zań nawet w naj­bar­dziej skom­pli­ko­wa­nych sytu­acjach, gdyż dla nich przy­sło­wio­wa szklan­ka zawsze jest do poło­wy pełna.

Dla­te­go zna­ny szcze­ciń­ski bio­ener­go­te­ra­peu­ta Woj­tek Bożem­ski radzi, by na nega­tyw­ne zda­rze­nia i sytu­acje patrzeć jak na ciem­ne chmu­ry suną­ce po nie­bie – bowiem nie­ba­wem odpły­ną. W koń­cu zawsze po nocy nastę­pu­je dzień, po burzy wycho­dzi słoń­ce, a nie­kie­dy nawet dobrze wró­żą­ca tęcza.

Świa­do­mie może­my mode­ro­wać nasze nasta­wie­nie do świa­ta, nawet jeśli towa­rzy­szy nam wro­dzo­na skłon­ność do pesy­mi­zmu czy depresji.

Dla budo­wa­nia wewnętrz­ne­go opty­mi­zmu waż­ne jest wygo­spo­da­ro­wa­nie dla sie­bie wol­ne­go cza­su i wła­ści­we jego wyko­rzy­sta­nie, odda­nie się zaję­ciom dają­cym radość, odprę­że­nie, relaks, uspo­ka­ja­ją­cym. Istot­ny jest rów­nież regu­lar­ny kon­takt z sym­pa­tycz­ny­mi, życz­li­wy­mi ludź­mi – bez­po­śred­ni, tele­fo­nicz­ny czy za pośred­nic­twem mediów spo­łecz­no­ścio­wych, z taki­mi, któ­rym moż­na ufać i w razie potrze­by udzie­lą nam wsparcia.

Są tyl­ko dwa spo­so­by przej­ścia przez życie. Jeden, jak­by nic nie było cudem, i dru­gi, jak­by wszyst­ko było cudem,

Albert Ein­ste­in

Izo­la­cja spo­łecz­na, strach, lęk, trud­no­ści finan­so­we wyni­ka­ją­ce z minio­nej pan­de­mii odci­snę­ły się nega­tyw­nie na naszej psy­chi­ce wywo­łu­jąc wie­le dłu­go­fa­lo­wych pro­ble­mów. Opty­mizm może być bar­dzo przy­dat­ny w wydo­by­ciu się z nich.

Swe­go cza­su dr Julian Piotr Sawiń­ski w arty­ku­le Dobra zmia­na wyma­ga opty­mi­zmu na por­ta­lu EDYNEWS (z 1.11.2016 r.) pod­kre­ślał, że opty­mi­ści mają lepiej, bo nie potrze­bu­ją spe­cjal­nych sta­nów nadziei. War­to jed­nak – jego zda­niem – pomy­śleć, jak zmie­nić nasta­wie­nie do ludzi i świa­ta, jak prze­ko­nać pesy­mi­stów, że war­to myśleć? Co zro­bić, aby spoj­rzeć na innych bar­dziej przy­chyl­nym okiem, a tak­że mieć nadzie­ję na wza­jem­ną życz­li­wość ludzi oraz lep­sze jutro? W tym celu moż­na i trze­ba ćwi­czyć nawy­ki myślo­we, pozwa­la­ją­ce na przy­swo­je­nie sobie opty­mi­zmu, bo to od nas zale­ży – pod­kre­śla autor.

Dobre nasta­wie­nie, pozy­tyw­ne spoj­rze­nie zda­niem dr. Sawiń­skie­go przy­no­si wie­le korzy­ści indy­wi­du­al­nych i gru­po­wych. Dzię­ki temu łatwiej radzi­my sobie ze stre­sem i trud­no­ścia­mi codzien­ne­go życia.

Opty­mi­ści na ogół potra­fią słu­chać innych, to zaś sprzy­ja pra­wi­dło­wej komu­ni­ka­cji. A dobre roz­mo­wy słu­żą zdo­by­wa­niu potrzeb­nych infor­ma­cji, wie­dzy, zro­zu­mie­niu wyda­rzeń i w ogó­le rze­czy­wi­sto­ści. Rozu­mie­nie zaś to uchwy­ce­nie sed­na spra­wy. Istot­ny jest tu zarów­no jed­no­stron­ny dia­log z samym sobą, jak i dwu­stron­ny z inny­mi. Skła­nia bowiem do reflek­sji, prze­my­śleń, pobu­dza do dzia­ła­nia. Poma­ga nazwać, zde­fi­nio­wać, a w efek­cie roz­wią­zać wie­le kwe­stii. To zro­zu­mie­nie sie­bie i innych.

Opty­mi­sta myśli pozy­tyw­nie, ale jest reali­stą, nie igno­ru­je pro­ble­mów. Sku­pia się na jasnych stro­nach życia i pozy­tyw­nych aspek­tach. Kon­cen­tru­je się na ini­cja­ty­wach, uwal­nia pomy­sło­wość, by roz­wią­zać każ­de wyzwa­nie. Nawet w trud­nych, wręcz dra­ma­tycz­nych sytu­acjach szu­ka pro­my­ka świa­tła i nadziei, sku­pia­jąc się na pozy­ty­wach i nie pani­ku­jąc. Patrząc przez swo­iste różo­we oku­la­ry nie odry­wa­my się od rze­czy­wi­sto­ści. Świat wokół nas przez to nie zmie­nia się, jed­nak zmie­nia się nasze widze­nie ist­nie­ją­ce­go sta­nu rze­czy, a w sumie jest nam łatwiej żyć i czer­pie­my z tego wię­cej radości.

Według badań prze­pro­wa­dzo­nych w zakre­sie neu­ro­nau­ki poznaw­czej przez prof. Tali Sha­rot i prof. Eli­za­beth Phelps, opty­mi­stycz­ne myśle­nie o przy­szło­ści zwią­za­ne jest z komu­ni­ka­cją kory czo­ło­wej z obsza­ra­mi pod­ko­ro­wy­mi, zlo­ka­li­zo­wa­ny­mi w głę­bi mózgu.

Powiedz­my więc wyraź­nie, że wewnętrz­na spój­ność i har­mo­nia, samo­świa­do­mość, wła­ści­wa oce­na realiów i war­to­ści, a tak­że selek­cja bom­bar­du­ją­ce­go nas zale­wu infor­ma­cji, wresz­cie umie­jęt­ność wyzwa­la­nia wewnętrz­nej mocy ukry­tej w nas, zarzą­dza­nie tym poten­cja­łem czy­ni nas sil­niej­szy­mi, mniej podat­ny­mi na nega­tyw­ne bodź­ce. A zatem to szan­sa na upo­ra­nie się z wyzwa­niem, a tym samym bar­dziej rado­sne i satys­fak­cjo­nu­ją­ce życie.

A prze­cież nasze życie jest naj­więk­szym skar­bem, jaki posia­da­my. Chroń­my je więc i dbaj­my, by było moż­li­wie szczę­śli­we. Szczę­ście dają nie tyl­ko wiel­kie suk­ce­sy, ale przede wszyst­kim te małe, codzien­ne radości.