Wszechświat jest skanem mózgu Boga

Współczesny świat został odczarowany. Oznacza to, że Bóg pozostaje martwy. Lecz nasza potrzeba transcendencji żyje i ma się dobrze. W jaki sposób powinniśmy ją wypełnić?

Czy wol­no ocze­ki­wać, że prze­cięt­ny czło­wiek będzie zado­wo­lo­ny, sły­sząc: „Two­je życie nie ma sen­su, jesteś tyl­ko ano­ni­mo­wą dro­bi­ną pyłu kosmicz­ne­go; ale gło­wa do góry: nauka powie ci, jak napę­dzać samo­chód przy pomo­cy świń­skich odcho­dów”? (…) Ist­nie­je w ludz­kiej duszy – jako nie­mal­że jej cecha roz­po­znaw­cza – jakaś tęsk­no­ta do two­rze­nia wię­zi z trans­cen­den­cją, do odnaj­dy­wa­nia sen­sow­ne­go porząd­ku w zawrot­nej wie­lo­ra­ko­ści widzial­ne­go Wszech­świa­ta… – pisał Jamie James, publi­cy­sta New York Time­sa.

Oczy­wi­ście na dnie swo­jej duszy czło­wiek skry­wa nadzie­ję, że jego życie sens jed­nak ma, bo bycie ano­ni­mo­wą dro­bi­ną pyłu kosmicz­ne­go nie jest zabaw­ne i może pro­wa­dzić do roz­pa­czy. Ele­men­tem, któ­ry do tej postu­lo­wa­nej ano­ni­mo­wo­ści nie pasu­je, jest bez wąt­pie­nia świa­do­mość. Z tego też powo­du cały wysi­łek mistrzów podej­rzeń kon­cen­tru­je się na dys­kre­dy­to­wa­niu jej znaczenia.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Rozbłyśnięcie światła w duszy

Nieziemska pogoda