Osiołek w wielkim świecie

Film IO w reżyserii Jerzego Skolimowskiego był polskim kandydatem do Oscara. Reklamowano go jako brawurową, wręcz przełomową dla polskiej kinematografii próbę opowiedzenia smutnej i trudnej historii o zwierzęciu z perspektywy czterech nóg

Trze­ba powie­dzieć, że IO miał bar­dzo dobry start pro­mo­cyj­ny: media przed pre­mie­rą kino­wą roz­pi­sy­wa­ły się o nowym dzie­le legen­dy pol­skiej kine­ma­to­gra­fii. Nomi­na­cja do Osca­ra w kate­go­rii naj­lep­szy film mię­dzy­na­ro­do­wy* dodat­ko­wo roz­ocho­ci­ła widzów mają­cych nadzie­ję na poru­sza­ją­cą, pozba­wio­ną lukru i ckli­wo­ści opo­wieść o losie gatun­ków zwie­rząt, któ­re mia­ły to nie­szczę­ście, że sta­ły się towa­rzy­sza­mi nie tyl­ko życia, ale i pra­cy człowieka.

Fil­my ze zwie­rzę­ta­mi w rolach tytu­ło­wych to nic nie­spo­ty­ka­ne­go, od razu do gło­wy przy­cho­dzi Las­sie czy koń Kari­no.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Chrystus z Czarnobyla

Wszystko, wszędzie, naraz