Mistrzowskie, czy magiczne liczby

Chciałam się podzielić z Państwem ciekawą refleksją nadesłaną mi przez Izę Ptak-Marczewską, osobę dobrze znaną Czytelnikom NŚ, która zaistniała na kanwie naszej wcześniejszej rozmowy. Oto, co pisze…

Jed­nym z tema­tów poru­szo­nych przez nas w roz­mo­wie były powta­rza­ją­ce się sekwen­cje cyfr na urzą­dze­niach reje­stru­ją­cych czas, choć nie tyl­ko. Te cyfry rzu­ca­ją się w oczy na róż­nych licz­ni­kach, reje­stra­cjach samo­cho­do­wych, itp. Spo­glą­da­my np. w komór­kę, czy wyświe­tlacz cza­su na kuchen­ce, a tu 21.21, jak nam się wczo­raj zda­rzy­ło w trak­cie roz­mo­wy, ale zanim to się sta­ło, powie­dzia­ły­śmy o licz­nych przy­pad­kach poja­wia­nia się ukła­du 11.11. Dzi­siaj mia­łam to zno­wu, ale jesz­cze wczo­raj w medy­ta­cji na pyta­nie: co to jest?, przy­szło do mnie, że to rodzaj komu­ni­ka­cji, w jaki Wszech­świat pró­bu­je prze­ka­zać nam pew­ne infor­ma­cje. Powie­dzia­łaś, i ja też tak czu­ję, że scho­dzą na Zie­mię kody Świa­tła. Zauwa­ża­my je, ale co dalej? Przy­tra­fia mi się to od ponad dwóch lat, po kil­ka razy dziennie…

Wła­śnie mie­li­śmy kolej­ną cie­ka­wą sekwen­cję – utwo­rzo­ną tym razem z daty: 11.11.2022 r. Może są to wezwa­nia do JEDNOŚCI, w któ­rej jak wie­my siła, albo powta­rza­jąc za Haw­kin­sem – MOC. A co by było, gdy­by­śmy w takim dniu zjed­no­czy­li się w medy­ta­cji w inten­cji Naj­wyż­sze­go Dobra dla Mat­ki Zie­mi i wszyst­kich jej miesz­kań­ców, czu­jąc w swo­ich ser­cach takie war­to­ści jak: miłość, wol­ność, bra­ter­stwo, pokój, szla­chet­ność, praw­da, współ­pra­ca, akcep­ta­cja, dobroć, rów­ność, pięk­no? Czyż nie był­by to wspól­ny zasiew wyso­kich wibra­cji na naszej pla­ne­cie? Dobrze to robić samo­dziel­nie każ­de­go dnia, ale tego 11 listo­pa­da o godz. 11 albo 23 było szcze­gól­nie war­to spróbować.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Listopadowa zaduma

Psychoterapia a poszukiwanie nowych lądów

Jesz­cze tytu­łem uzu­peł­nie­nia chcia­łam dodać, że od kil­ku mie­się­cy z Hanią – rów­nież Czy­tel­nicz­ką Nie­zna­ne­go Świa­ta prze­sy­ła­my sobie smsy na te podwój­ne godzi­ny, bywa, że w tym samym momen­cie. W odpo­wie­dzi na to, że jest nas wię­cej, Hania napi­sa­ła kie­dyś: „To fan­ta­stycz­ne i było­by wspa­nia­le, gdy­by moż­na było kie­dyś odczuć to poprzez wspól­ne spo­tka­nie w zja­wi­sko­wej prze­strze­ni”. Na co odpi­sa­łam: Tak, było­by to coś pięk­ne­go i nie­sa­mo­wi­te­go, i… pew­nie się wyda­rzy… Może na wspól­nej medytacji?…

Nie dali­śmy nie­ste­ty rady wrzu­cić Wam tego na FB. Jeste­śmy jed­nak cie­ka­wi, czy ktoś wpadł na podob­ny pomysł, co Iza­be­la. Ja medy­to­wa­łam tego dnia mię­dzy 23. a 23.11, czy­li ina­czej mówiąc 11-tą wie­czo­rem. Poszła wspa­nia­ła ener­gia, któ­ra mnie wypeł­ni­ła i otu­li­ła. Przez wie­le godzin znaj­do­wa­łam się w ener­ge­tycz­nej chmurze.

Nie­daw­no mie­li­śmy inną szcze­gól­ną nume­ro­lo­gicz­nie a może ener­ge­tycz­nie datę: 22.11.2022 godz. 22. Nie­któ­rzy, podob­nie jak przy pierw­szej wspo­mnia­nej dacie, przy­wią­zy­wa­li szcze­gól­ną uwa­gę do medy­ta­cji w tym dniu.

W tych szcze­gól­nych ukła­dach cyfr wyjąt­ko­wo inte­re­su­ją­ca oka­zu­je się powta­rzal­ność jedy­nek. Książ­ka Anny W. Whi­te­wo­od Anna, Księż­nicz­ka Mil­lar­dii zaczy­na się o godz. 11.11. Powtór­ki 11 poja­wia­ją się – nie­za­leż­nie, w tym samym cza­sie – w książ­ce Andrze­ja Wój­ci­kie­wi­cza Pią­ty wymiar. Mowa jest tam m.in. o 11-let­nim przy­go­to­wa­niu do Medy­ta­cji Miło­ści i Poko­ju, jaką gru­pa osób odby­ła 11.11.2011 r. w egip­skiej Pira­mi­dzie Che­op­sa, a potem na zewnątrz niej.

Anna Dąbrow­ska już od pew­ne­go cza­su dosta­je prze­kaz jedy­nek z prze­sła­niem, że nale­ży zwró­cić uwa­gę na pewien pro­ces zwie­lo­krot­nie­nia. Każ­dy z nas to jed­nost­ka, a więc „1”. Jeśli jed­nak weź­mie­my czte­ry jed­nost­ki (1), współ­brz­mią­ce ze sobą, to otrzy­ma­my nie zwy­kły wynik doda­wa­nia: 1+1+1+1=4, lecz zwie­lo­krot­nie­nie naszej mocy: 1111! Cie­ka­we, war­te reflek­sji. Nie od dziś zna­my prze­cież pro­ces syner­gii… Czyż­by Wszech­świat pod­po­wia­dał nam kody wyj­ścia z pew­ne­go zakleszczenia?

Jed­na kwe­stia to rozu­mieć prze­sła­nie, dru­ga – wcie­lić je w dzia­ła­nie. Ja od pew­ne­go cza­su mie­wam dziw­ne doświad­cze­nia zwią­za­ne z godzi­ną 12 o pół­no­cy. I odczy­tu­ję jako sygnał „ostat­niej chwi­li” – przy­sło­wio­we za 5 dwu­na­sta. Tak też „przy­szła” do mnie okład­ka NŚ ¹⁄₂₃ autor­stwa Ada­ma Kota.

Cie­ka­wi jeste­śmy doznań innych medy­tu­ją­cych. Zapra­szam do prze­sła­nia rela­cji na e‑mail: naczelna@​nieznany.​pl