Fantomy Róży Świata

Daniił Leonidowicz Andriejew to niezwykle zagadkowa postać – prawdziwy spadkobierca tradycji uduchowionej kultury rosyjskiej. Jego Róża Świata, inspirowana, by tak rzec, przez światy wyższe, nie jest bynajmniej samotnym Sfinksem wznoszącym się ponad nudną równiną kulturowej pustyni lat 50. w ZSRR. To kolejny przykład odwiecznego (a zatem ponadczasowego) pragnienia człowieka, by wydostać się z ciasnych więzów ciała i spenetrować bezmiar duchowości Kosmosu… To również dowód na to, iż wolnego ducha nic nie jest w stanie uwięzić – żaden, choćby najbardziej wyrafinowany (jak w byłym Związku Radzieckim) aparat władzy

Nie­zwy­kły to pisarz i nie­zwy­kłe jest dzie­ło jego życia. Swo­je opus magnum, Różę Świa­ta, Andrie­jew napi­sał w cza­sie odby­wa­nia kary w wię­zie­niu w Wła­di­mi­rze, dokąd tra­fił będąc oskar­żo­nym o spi­sek prze­ciw­ko Sta­li­no­wi. Bru­tal­ne, trwa­ją­ce pół­to­ra roku śledz­two udo­wod­ni­ło jako­by, iż był on twór­cą orga­ni­za­cji ter­ro­ry­stycz­nej, pla­nu­ją­cej zamach na sekre­ta­rza gene­ral­ne­go KPZR (sic!).

A wszystko to miało zostać opisane w jednym z rozdziałów niepublikowanej powieści Andriejewa Nocni wędrowcy.

Wyrok? 25 lat wię­zie­nia. I kara dla pisa­rza naj­do­tkliw­sza: znisz­cze­nie trzech egzem­pla­rzy manu­skryp­tu książ­ki, nad któ­rą pra­co­wał 10 lat.

PRZECZYTAJ TAKŻE

WOLNOŚĆ – Wielka Medytacja NŚ 2024

Zapytałam Stwórcę: – Dlaczego zapominamy?

Andrie­jew uro­dził się w Ber­li­nie jako syn Alek­san­dry Wie­li­gor­skiej, sio­strze­ni­cy ukra­iń­skie­go poety Tara­sa Szew­czen­ki oraz pisa­rza i dra­ma­tur­ga Leoni­da Andrie­je­wa. Mat­ka chłop­ca kil­ka dni po uro­dze­niu syna zmar­ła: zacho­ro­wa­ła na gorącz­kę popo­ro­do­wą. Mąż nigdy nie wyba­czył tego Danii­ło­wi, wie­rząc, że to on pono­si winę za śmierć jego żony. Skut­kiem tych wyda­rzeń była prze­pro­wadz­ka dziec­ka do Moskwy, gdzie przy­szły pisarz udał się razem ze swą babcią.