Nas­tały czasy, gdy różne aspekty doświad­czeń z pogranicza śmierci (ang. near-​death expe­ri­ences, NDE) stały się przed­miotem żywego zain­tere­sowa­nia środowiska medy­cznego. Ostat­nio zajęli się nimi uczeni z uni­w­er­sytetu i szpi­tala klin­icznego w bel­gi­jskim Liège, próbu­jąc odpowiedzieć na pytanie, czy doz­na­nia osób, które na chwilę znalazły się po tamtej stronie, zaw­ier­ają w sobie jakiś określony schemat i czy ist­nieją przys­tanki, na których zatrzy­muje się dusza opuszcza­jąca ciało.

W październiku 2016 r. zespół złożony z japońs­kich naukow­ców i lekarzy (w tym spec­jal­istów od medy­cyny pali­aty­wnej) opub­likował w piśmie Jour­nal of Pain and Symp­tom Man­age­ment wyniki badań nad wiz­jami umier­a­ją­cych ludzi. Zjawisko to, w Japonii zwane omukae, doty­czy scen roz­gry­wa­ją­cych się przed oczyma kon­a­ją­cych, którzy do końca zachowali świadomość.

Depar­ta­ment Obrony USA prowadzi od 2007 r. tajny pro­jekt badań nad zjawiskiem UFO. Jego były koor­dy­na­tor Luis Eli­zondo przyz­nał, że zgro­mad­zono wystar­cza­jącą ilość dowodów, by potwierdzić, że OBCY JUŻ TU SĄ. O pro­ce­sie, który doprowadził do ujawnienia tych infor­ma­cji piszemy ze szczegółami w sty­czniowym numerze NŚ.

Ludzkość zbyt długo czeka na syg­nał od Obcych. Najwyższa pora wziąć sprawy w swoje ręce i samemu wysłać do nich wiado­mość — przekonuje Dou­glas Vakoch, który przez wiele lat pra­cował w Insty­tu­cie SETI w Moun­tain View zaj­mu­ją­cym się poszuki­waniem syg­nałów radiowych od cywiliza­cji pozaziemskich.

Astronom Jason T. Wright z Penn­syl­va­nia State Uni­ver­sity (USA) twierdzi, że zami­ast szukać śladów Obcych w głębokim Kos­mosie, powin­niśmy baczniej przyjrzeć się Ziemi i sąsied­nim plan­e­tom. Wów­czas być może natrafimy na ślady tzw. dawnych rdzen­nych gatunków tech­nicznych. Pod nazwą tą Wright rozu­mie myślące istoty, które mogły żyć tu mil­iony, a nawet mil­iardy lat przed nami.

W lipcu br. minęło 70 lat od dom­nie­manej katas­trofy lata­jącego talerza na pustyni niedaleko Roswell (Nowy Meksyk, USA). Choć wydaje się, że o tamtej sprawie powiedziano już wszys­tko, w czer­wcu w medi­ach pojaw­iły się rewelacje nowego świadka słyn­nego incy­dentu. Chodzi o nie­jakiego Charlesa Forgusa — byłego polic­janta, którego opowieść znalazła się w opub­likowanej niedawno książce UFOs Today, wywołu­jąc spore zamieszanie.

Od kilku lat w środowisku naukowym trwa zażarta dyskusja na temat zbliża­jącego się rzekomo glob­al­nego ochłodzenia wywołanego spad­kiem akty­wności Słońca.

Ros­nące ceny ropy, gazu ziem­nego i węgla już niedługo mogą okazać się złym snem z przeszłości, podob­nie jak uwal­ni­ane wskutek spala­nia tych paliw zanieczyszczenia. Skąd taki wniosek?

Anthony Levandowski — inżynier i były pra­cownik Google’a, spec­jal­ista w dziedzinie samo­jezd­nych aut, założył w 2015 r. orga­ni­za­cję Way of the Future (Droga Przyszłości), która do niedawna nie stanow­iła przed­miotu niczy­jego zain­tere­sowa­nia. Wiadomo było tyle, że ma ona charak­ter wyz­nan­iowy, a Levandowski jest jej przewodniczącym.

Kanadyjscy uczeni twierdzą, że wspo­ma­gane symu­lacją kom­put­erową bada­nia nad początkami Wszechświata wskazują, iż tuż po Wielkim Wybuchu miał on naturę holograficzną

Sys­tem odpornoś­ciowy reaguje na pokarmy bogate w tłuszcze i cukry tak, jak na infekcje — ogłosili uczeni z Uni­w­er­sytetu w Bonn.

Wszyscy panowie, którzy czuli się pokrzy­wdzeni, gdy pod­kreślali, jak ciężko znieść im grypę czy zwykły katar — teraz mogą wresz­cie być usatys­fakcjonowani. Opub­likowane właśnie w British Med­ical Jour­nal wyniki badań wskazują, że mężczyźni dys­ponują nat­u­ral­nie słab­szym ukła­dem odpornoś­ciowym niż kobiety.

Wynalazca i filantrop Henry Samueli, założy­ciel firmy Broad­com, wsparł kwotą 200 mil­ionów USD bada­nia nad medy­cyną alter­naty­wną na Uni­w­er­syte­cie Kali­forni­jskim w Irvine.

Do zaskaku­jącego wniosku dos­zli naukowcy z Uni­ver­sity of Texas w Austin. I nie są osamot­nieni, gdyż równole­gle podobne wyniki opub­likowali badacze z Uni­w­er­sytetu Szkoły Zdrowia Pub­licznego w chińskiej prow­incji Szantung.

Wbrew temu, co sądzą niek­tórzy (w tym przede wszys­tkim tzw. scep­tycy), wydarzenia dużego kali­bru na polu para­psy­chologii dzieją się cały czas. Świad­czą o tym m.in. relacje opowiada­jące o pol­ter­geis­tach (z j. niem. hałaśliwy duch) docier­a­jące reg­u­larnie z Rosji i Białorusi.

Gwał­towny przy­rost wiedzy o mózgu doty­czy de facto ostat­niego ćwierćwiecza. Przełom nastąpił, gdy pow­stała tzw. neu­ronauka, łącząca wszys­tkie dziedziny zmierza­jące do wyjaśnienia zaw­iłych relacji wys­tępu­ją­cych pomiędzy ludzkim mózgiem a umysłem. W jej obrę­bie wyróż­ni­amy: neu­rologię, neu­ro­bi­ologię, psy­chologię, badanie sztucznej inteligencji, a przede wszys­tkim tworze­nie sieci neu­ropodob­nych. Pomimo prowad­zonych wciąż badań, nadal nie potrafimy jed­nak wyjaśnić, jak i dlaczego człowiek uzyskuje świado­mość, rozu­mi­aną jako poczu­cie włas­nego ja.

Pomiędzy Mekką a Medyną – świę­tymi mias­tami islamu roz­cią­gają się jałowe pola mag­mowe zwane Har­rat Rahat, mające powierzch­nię równą wojew­ództwu dol­nośląskiemu. Ten księży­cowy kra­jo­braz, uksz­tał­towany w XIII wieku n.e. przez ogromy wypływ mean­dru­jącej lawy, kryje też arche­o­log­iczną zagadkę sprzed tysiącleci.

Naukowcy z Pro­jektu Scan­Pyra­mids, którego celem jest poszuki­wanie niez­nanych przestrzeni w pirami­dach egip­s­kich, poin­for­mowali o odkryciu wewnątrz Wielkiej Piramidy sekret­nego kory­tarza lub komory o dłu­gości ok. 30 metrów.

W Piramidzie Cheopsa zna­j­dują się niez­nane dotąd puste przestrze­nie – oświad­czyli uczeni skupi­eni w pro­jek­cie Scan­Pyra­mids, którzy od końca 2015 r. prowadzą prace nad prześwi­et­laniem egip­s­kich mon­u­men­tów przy pomocy najnowszych technologii.

Pismo Envi­ron­men­tal Sci­ence Let­ters (t. XI, nr VIII) opub­likowało raport mający stanowić ostate­czny rozra­chunek z zagadką chem­trails – czyli smug chemicznych, które od lat są tem­atem wielu teorii spiskowych. Zdaniem niek­tórych, tru­jące pasma, do złudzenia przy­pom­i­na­jące smugi kon­den­sacyjne, stanowią ślad super­ta­jnego pro­jektu tzw. chem­i­zowa­nia atmosfery.