Spis tre­ści:

Kamienie z Ayers Rock

Jed­na z naj­cie­kaw­szych publi­ka­cji, jakie kie­dy­kol­wiek dru­ko­wa­li­śmy. Tury­ści z całe­go świa­ta, któ­rzy wbrew zaka­zo­wi zabie­ra­ją na pamiąt­kę kamie­nie ze świę­tej Góry Ulu­ru w Austra­lii, maso­wo odsy­ła­ją je póź­niej pocz­tą na adres admi­ni­stra­cji miej­sco­we­go par­ku naro­do­we­go, twier­dząc, że coś ich do tego skło­ni­ło. Co roku do Ayers Rock pocz­ta dostar­cza tysią­ce takich paczek, któ­rych zawar­tość jest zwra­ca­na Świę­tej Górze. Jaki mecha­nizm tu dzia­ła – a dzia­ła – i o co w tym wszyst­kim cho­dzi? Tak­że o innych zagad­ko­wych miej­scach na świe­cie, takich jak szczyt Kho­lat Sja­hyl na pół­noc­nym Ura­lu, nazy­wa­ny Górą Śmier­ci, czy Doli­na Czar­ne­go Bam­bu­sa w chiń­skiej pro­win­cji Syczu­an. Czy w Islan­dii żyje nie­wi­dzial­ny lud elfów? Jeśli to tyl­ko baj­ka i mit, czym wytłu­ma­czyć fakt, że prze­su­nię­cie nie­któ­rych sta­rych gła­zów i kamie­ni blo­ku­ją­cych waż­ne inwe­sty­cje, zosta­je tam poprze­dzo­ne kon­sul­ta­cja­mi z ezo­te­ry­ka­mi, któ­rzy z nie­wi­dzial­ny­mi miesz­kań­ca­mi tych obiek­tów pro­wa­dzą sekret­ne per­trak­ta­cje, gdy zaś wymóg ten zosta­nie zlek­ce­wa­żo­ny, wspo­mnia­ne przed­się­wzię­cia ban­kru­tu­ją, a ich zle­ce­nio­daw­ców i wyko­naw­ców prze­śla­du­je nie­wy­tłu­ma­czal­ny pech? Co Gra­ży­nie Fosar i Fran­zo­wi Blu­dor­fo­wi powie­dzie­li ludzie, któ­rzy zwró­ci­li pocz­tą kamie­nie zabra­ne z austra­lij­skiej góry Ulu­ru? Fra­pu­ją­cy zapis nie­zna­ne­go spo­rzą­dzo­ny pió­rem wytraw­nych badaczy.

Tajemnica mistrza Twardowskiego

Nie­któ­rzy barw­ną postać sar­ma­ty, któ­ry posiadł cza­ro­dziej­ską moc, roz­pa­tru­ją wyłącz­nie w kate­go­riach legen­dy. Wie­le jed­nak wska­zu­je, że w XVI wie­ku w oto­cze­niu kró­la Zyg­mun­ta II Augu­sta dzia­łał szlach­cic będą­cy pro­to­pla­stą Twar­dow­skie­go. Dla­cze­go w pew­nym momen­cie wyje­chał z Pol­ski i dokąd się udał? Czy przy­pad­kiem nie była to uciecz­ka przed zaci­ska­ją­ce­go się wokół nie­go pętlą Świę­te­go Offi­cium? Co sta­ło się z dwo­ma tajem­ni­czy­mi dzie­ła­mi, w tym zwłasz­cza trak­ta­tem Opus Magi­cum, któ­re zni­kły w nie­wy­ja­śnio­nych oko­licz­no­ściach? Wyglą­da to tak, jak by ktoś usil­nie usi­ło­wał zatrzeć śla­dy po Wiel­kim Czar­no­księż­ni­ku. Bar­dzo inte­re­su­ją­ce tro­py i śmia­łe wnio­ski w tek­ście Rober­ta K. Leśnia­kie­wi­cza.

Sześć kroków przez ogień

Tzw. cho­dze­nie po ogniu jest dziś ele­men­tem wie­lu kur­sów i warsz­ta­tów psy­cho­tro­nicz­nych wyda­ją się czymś zgo­ła banal­nym. Nikt jed­nak dotych­czas nie napi­sał na ten temat takie­go tek­stu, jak Roman War­szew­ski. Po dru­giej stro­nie sta­je Colin. To on ma mnie ode­brać po tym, jak prze­brnę przez swo­je wła­sne pie­kło (…) Dzie­je się coś nie­moż­li­we­go. Ruszam do przo­du i (…) nie czu­ję żaru. Nic mnie nie boli. Jak to się dzie­je? Poko­na­łem swój strach, poko­na­łem ogień. Byłem – jesteś, jesteś – sły­szę głos Col­li­na – sil­nym i wol­nym czło­wie­kiem. Wspa­nia­ła oso­bi­sta i zara­zem głę­bo­ko ducho­wa rela­cja z poko­ny­wa­nia uprze­dzeń i strachu.

UFO: projekt Hessdalen

W oko­li­cach zagu­bio­nej na nor­we­skim pust­ko­wiu wsi od kil­ku­na­stu już lat widy­wa­ne są tajem­ni­cze obiek­ty, a bywa­ły lata, gdy ich mani­fe­sta­cje w krót­kim cza­sie liczy­ły się w dzie­siąt­ki. Zosta­ły utrwa­lo­ne w set­kach zdjęć, uwiecz­nio­no je rów­nież na wie­lu fil­mach, a cała stre­fa sta­ła się miej­scem zakro­jo­nych na sze­ro­ką ska­lę badań pro­wa­dzo­nych przy uży­ciu naj­no­wo­cze­śniej­szych urzą­dzeń obser­wa­cyj­nych i pomia­ro­wych przez zespo­ły nie­za­leż­nych bada­czy. Nie­za­leż­nych – gdyż miej­sco­we wła­dze, mimo wie­lo­krot­nych wezwań do pod­ję­cia dzia­łań na rzecz wyja­śnie­nia feno­me­nu Hess­da­len (mają­ce­go spo­ro cech wspól­nych z wyda­rze­nia­mi w Wyla­to­wie, mimo że w nor­we­skiej wsi nie powstał ani jeden pik­to­gram w zbo­żu) zacho­wu­ją na ten temat mil­cze­nie. Bar­dzo cie­ka­we fak­ty i kolej­na zagad­ka cze­ka­ją­ca na rozwiązanie.

Z pozycji leżącego

Rzeź­bia­rzem moje­go życio­ry­su był ból, a ja polu­bi­łem go jak Pig­ma­lion swo­ją Gala­teę. By nie umrzeć ze stra­chu, sta­ra­łem się pozna­wać nazwy i ety­mo­lo­gię bólu. Ama­tor­sko zgłę­bia­łem swój ner­wo­stan, bo, jak powia­da­ją, aby poko­nać wro­ga, musisz poznać jego język. Jeśli stres jest solą życia, to mnie nie­źle naso­lo­no – pisze Janusz Mater­ne. Jeden z naj­bar­dziej dra­ma­tycz­nych i zara­zem oso­bi­stych zapi­sów, jakie kie­dy­kol­wiek drukowaliśmy.

Ponadto:

• To pra­daw­ne ziem­skie życie (mno­żą się kolej­ne sen­sa­cje zwią­za­ne z odkry­wa­niem śla­dów po naj­star­szych ludziach)
• 100 tysię­cy lat i tajem­ni­ca pierw­sze­go Amerykanina
• Zacza­ro­wa­ne kró­le­stwo Miko­ła­ja Reri­cha – nie­zna­ne epi­zo­dy z życia wybit­ne­go arty­sty i wizjo­ne­ra w Himalajach
• Para za parą w cyklu Zro­zu­mieć pira­mi­dy i świę­te mete­ory­ty w Okru­chach Wszechświata
• O czym nie mówią leka­rze – w Poczcie heale­rów pol­skich o nie­ba­nal­nych dzia­ła­niach dr. Mariu­sza Gaw­li­ka ze Sta­ro­gar­du Gdańskiego
• Feno­men Matri­xa – fil­mu, któ­ry pod­bił świat i któ­re­go trze­cia część tra­fi­ła na pol­skie ekrany
• Weres o wyda­rze­niach jaw­nych i podskórnych
• Horo­skop wiosenny