W numerze

W NUMERZE:

• Kon­takt
  We włoskim miasteczku Gros­seto niedaleko Medi­olanu dzi­ała założone przez Mar­cello Bac­ciego Cen­trum Badań Psy­chotron­icznych, w którym od 50 lat odby­wają się seanse łączności z rozmów­cami z zaświatów. Rolę aparatury przekazu­jącej głosy z innych wymi­arów pełni stare, zabytkowe radio, przy czym przekazy następują również po wyję­ciu z niego lamp. Świad­kami i uczest­nikami wspom­ni­anych rozmów w tym okre­sie było parę tysięcy osób, wśród których znaleźli się również fizycy i inni naukowcy. Cen­trum tran­sko­mu­nika­cyjne Bac­ciego odwiedz­iła w przeszłości nieżyjąca już kore­spon­den­tka NŚ Joa­sia Bukowska, która napisała stamtąd obsz­erny repor­taż. Obec­nie wracamy do Gros­seto, ujaw­ni­a­jąc nowe, zdu­miewa­jące fakty, o których węgier­ski pro­fe­sor Erwin Las­zlo, autor książki Quan­tum Shift in the Global Brain mówi, że cieszy się, iż mógł porozu­mieć się z kimś po drugiej stronie. W tamte­jszych sen­sach tran­sko­mu­nika­cyjnych uczest­niczył również ojciec dr Fran­cois Brune — lau­reat Nagrody Hon­orowej NŚ za 2008 r., autor licznych książek na ten temat, m.in. najbardziej znanej spośród nich Umarli mówią. Raport NŚ
• Mali bra­cia o wiel­kich ser­cach
  Motto tego numeru naw­iązuje m.in. do anon­sowanego tu wzrusza­jącego i porusza­jącego tek­stu dr Mał­gorzaty Stępień. O zwierzę­tach i ich odczuwa­niu przy­jaźni, emoc­jach i proce­sach myślowych, kon­tak­tach z nami w życiu codzi­en­nym – i po porzuce­niu fizy­cznej powłoki. Także o ratowa­niu przez nie ludzi, niepraw­dopodob­nych wręcz podróżach w poszuki­wa­niu utra­conych właś­ci­cieli — i wiele więcej. Część pier­wsza w tym wyda­niu, dokończe­nie za miesiąc

W NUMERZE:

• Tajem­nice Ślęży: śledztwo para­nor­malne
  Nazy­wana Świętą Górą i uważana za najwięk­sze, obok Wawelu, miejsce mocy w Polsce, mimo kole­jnego etapu badań naukowych nadal skrywa prawdę o swo­jej przeszłości. Cią­gle niczego nie wiadomo o ludach zamieszku­ją­cych niegdyś jej oko­lice i pochodze­niu odna­jdy­wanych w tym rejonie zagad­kowych arte­fak­tów. Co nato­mi­ast mówi na temat dziejów Ślęży arche­olo­gia para­nor­malna, o której pisal­iśmy przed paru laty w kilkuod­cinkowym cyklu? Prezen­tu­jemy rezul­taty ekspery­mentu przeprowad­zonego z udzi­ałem znanej i zaprzy­jaźnionej z redakcją NŚ ekstrasen­ski Tamary Jermakowej-​Szymańskiej, która w swoich wiz­jach ujrzała zaskaku­jące obrazy oraz wydarzenia. Niek­tóre z nich wydają się już obec­nie zna­j­dować potwierdze­nie, inne być może zostaną wyjaśnione w nieodległej przyszłości. Wielka Woda i pobudza­jące wyobraźnię rzeźby, niez­nany metal i Kobi­eta z Rybą — znalezisko znikąd. Część pier­wsza w tym numerze, dokończe­nie za miesiąc
• Przek­lęty raj na atolu Palmyra
  To nieza­mieszkałe, porośnięte bardzo gęstą roślin­noś­cią miejsce leży w połowie drogi pomiędzy Hawa­jami a amerykańskim Samoa. Nieziem­sko piękny, ufor­mowany przez koralowce wokół kaldery po wulka­nie pierś­cień, nazy­wany przez niek­tórych wyspą, cieszy się wyjątkowo złą sławą związaną z man­i­festowaniem się tam mrocznych zjawisk i fenomenów, które stały się przy­czyną śmierci wielu ludzi. I nie chodzi tylko o kumu­lację w pobliżu Palmyry katas­trof mors­kich oraz lot­niczych (w okre­sie wojny na atolu zain­stalowano bazę wojskową), lecz także serię zdarzeń, których nie zdołano wyjaśnić do dziś. Ci, którzy tam okre­sowo prze­by­wali, mówią o poczu­ciu nieuch­wyt­nego zagroże­nia, a o samej wyspie jak o czu­jącej, myślącej i złośli­wej. Pewien człowiek morza, który spędził na Palmyrze kilka tygodni, napisał: Tam jest coś złego. Miałem cały czas odczu­cie, że nie należę do tego świata (…). Nie mogłem oprzeć się wraże­niu, że ta wyspa mnie wręcz nie chce, a w miarę upływu dni przeko­nanie to naras­tało i zmusiło do jej opuszczenia. A inny powiedział: (Ona) wygląda na najbardziej nieprzy­jazne ze wszys­t­kich miejsc, jakie poz­nałem. Byłem na wielu ato­lach, ale Palmyra jest inna. Zagad­kowe zaginię­cia i incy­denty, włącznie z najgłośniejszym z nich w postaci pod­wójnego morder­stwa, które miało później swój niezwykły ciąg dal­szy — a w tle urzeka­jąca przy­roda, jaką można podzi­wiać na towarzyszą­cych tej pub­likacji zdjęciach

W NUMERZE:

• (Nie)ludzki intelekt delfinów
  Najnowsze bada­nia ujaw­ni­ają coraz bardziej zaskaku­jące fakty doty­czące tych niezwykłych wod­nych ssaków. Okazuje się, że nie tylko posługują się one złożonym językiem, lecz np. w przy­padku delfinów but­lonosych mają imiona, którymi się przy­wołują, potrafią wyt­warzać narzędzia, a ich mózg waży śred­nio dwadzieś­cia dek­a­gramów więcej niż ludzki, przy czym w jego korze zna­j­duje się więcej zwo­jów niż u człowieka. Prob­lem w tym, że przeko­nani o włas­nej wyżs­zości nadal nie umiemy naw­iązać z naszymi pły­wa­ją­cymi braćmi rozum­nego kontaktu
• Cywiliza­cja unices­t­wiona przez Słońce i para­psy­cholo­gia jako impuls poz­naw­czy
  Dokończe­nie roz­mowy ze znanym badaczem alter­naty­wnych dziejów ludzkości, dok­torem Robertem Schochem, autorem wydanej niedawno na Zachodzie książki Zapom­ni­ana cywiliza­cja. Rola słonecznych rozbłysków w naszej przeszłości i przyszłości, który w ekskluzy­wnym wywiadzie udzielonym naszemu miesięcznikowi mówi o his­torii zapom­ni­anej i zakazanej, a przy okazji dzieli się także reflek­s­jami na temat tzw. zjawisk z pogranicza. Odkryłem – mówi R. Schoch – że para­psy­cholo­gia jest fas­cynu­jącą dziedz­iną wiedzy i otwiera oczy na wiele fak­tów (…). Np. po anal­izie „twardych dowodów” i kry­ty­cznym spo­jrze­niu na ele­menty budzące wąt­pli­wości doszedłem do wniosku, że telepa­tia i psy­chokineza stanowią niepod­ważalny fakt. Co więcej: Więk­szość uczonych, którzy poważnie podes­zli do bada­nia telepatii (odd­zi­ały­wa­nia umysłu na drugi umysł), potwierdza, że to najlepiej poparte dowodami zjawisko psi. Anal­i­zowano je w wielu ekspery­men­tach lab­o­ra­to­ryjnych (prostych i złożonych), które zapro­jek­towano tak, aby zwery­fikować ist­nie­nie jas­nowidzenia, czy tzw. widzenia na odległość

W NUMERZE:

• His­to­ria zapom­ni­ana i zakazana
  Ekskluzy­wny wywiad udzielony Niez­nanemu Światu przez dr. Roberta M. Schocha– geolo­gia i geofizyka z Uni­w­er­sytetu Bostońskiego, znanego na całym świecie badacza tajem­nic przeszłości, autora tłu­mac­zonych na wiele języków książek, w których udowod­nia on m.in., że Wielki Sfinks z Gizy pow­stał tysiące lat wcześniej, niż utrzy­muje aka­demicka nauka, a także pod­waża inne jej twierdzenia doty­czące dziejów cywiliza­cji. – Ataków na mnie – mówi rozmówca Pio­tra Cielebi­a­sia – najczęś­ciej dopuszczają się arche­olodzy, his­to­rycy oraz egip­tolodzy. Środowisko geo­log­iczne zwykle wyraża wspar­cie, akcep­tu­jąc m.in. moje ustal­e­nia na temat wieku Sfinksa. Wydaje się jed­nak, że obec­nie wszelkie kłót­nie to już kwes­tia przeszłości, bowiem odkrycie kom­pleksu Göbekli Tepe potwierdza moje wnioski na temat „zapom­ni­anej cywiliza­cji”. Część pier­wsza wywiadu z Robertem M. Schochem w tym numerze, dokończe­nie za miesiąc
• W sieci niewidzial­nych energii
  Niestrud­zony Robert Buchta z gen­er­a­torem liczb losowych w ręku, pełnią­cym w tym przy­padku rolę swois­tej elek­tron­icznej różdżki, nadal przemierza oko­lice Krakowa, tropiąc strefy charak­teryzu­jące się dzi­wnymi anom­aliami. Niewidzialne ściany i krzyżu­jące się geo­man­ty­czne linie, zmieni­a­jąca się polaryza­cja i miejsca naz­nac­zone charyz­matem oraz związane z nimi zaskaku­jące odkrycia, men­talna wstęga łącząca prastare kopce i zagad­kowe odczyty aparatury. Jakie tajem­nice przeszłości odsłoni w przyszłości obszar pen­etrowany od wielu lat przez pol­skiego badacza?

W NUMERZE:

• Podróż do źródeł czasu
  Odkrycie na Syberii kami­en­nego kom­pleksu sprzed 16 tysięcy lat, pełniącego ponad wszelką wąt­pli­wość funkcję obser­wa­to­rium astro­nom­icznegooży­wiło na nowo dyskusję doty­czącą his­torii pomi­aru czasu i jego roli w życiu cywiliza­cji. Okazuje się, że wiele wskazuje na to, iż kalen­darz jest wynalazkiem ludzi schyłku epoki lodow­cowej, co burzy doty­chcza­sowe kon­cepcje na ten temat. Symu­lacje widoku nieba z tamtego okresu potwierdzają, że mega­l­i­ty­czna kon­strukcja na górze Sun­duki nazwana Syberyjskim Stone­henge była w isto­cie mon­u­men­tal­nym kalen­darzem wznie­sionym przez ludzi żyją­cych w zamierzchłej przeszłości. Jak to możliwe? Ale pytań jest więcej, czego dowodzą m.in. bada­nia dr. Michaela Rap­pengluecka z Uni­w­er­sytetu w Monachium, pro­fe­sora Wital­ija Lar­iczewa z Insty­tutu Arche­ologii i Etno­grafii Odd­zi­ału Rosyjskiej Akademii Nauk w Auto­nom­icznej Repub­lice Chakasji czy dr. Andrewa Jack­sona z Dublina. Ostat­nio bowiem doko­nano także ważnych odkryć doty­czą­cych samej natury czasu i jego postrzegania
• „Ludzka ferma” i wyższe inteligencje, czyli świat według Sal­vadora Freixedo
  Zaskaku­jąca pod wieloma wzglę­dami pub­likacja z byłym zakon­nikiem, a jed­nocześnie badaczem zjawisk anom­al­nych w roli głównej. Ten niegdysiejszy hisz­pański jezuita, który swego czasu trafił do więzienia za kry­tykę Koś­cioła, a jego książki zostały przez Watykan zakazane, twierdzi, że Ziemia jest obiek­tem wielkiego kos­micznego ekspery­mentu i zna­j­duje się pod kuratelą obcych inteligencji, które dają o sobie znać poprzez religi­jne objaw­ienia, przekazy z innych poziomów egzys­tencji (chan­nelingi), a także za pomocą tzw. Blis­kich Spotkań Trze­ciego Stop­nia. Freixedo uważa, iż nie wiemy, jakie są cele i intencje tych sił, jed­nak wydaje się, że poprzez kon­takt z wybranymi jed­nos­tkami wpły­wają one na ewolucję świato­poglądu całej ludzkości, a Ziemia stanowi dla nich płaszczyznę wielkiego ekspery­mentu, na której toczy się walka o nasze umysły