W numerze

W NUMERZE:

• Kamienne twarze Marcahuasi
  Po przekroczeniu górnej krawędzi płaskowyżu nagle znaleźliśmy się w zupełnie innym świecie - poczuliśmy się, jak byśmy wylądowali na jakiejś nieznanej, odległej od Ziemi planecie. Godzinami wpatrywaliśmy się w ten podniebny krajobraz, a kamienie wyglądały tak, jakby pod ich porowatą powierzchnią coś cały czas intensywnie buzowało, kipiało i jakby lada chwila miały one jeszcze bardziej pęcznieć, poruszyć się, ożyć! Najbardziej tajemnicze były jednak kamienne twarze, które niespodziewanie wyłoniły się ze skalnych zboczy. Czemu miały służyć? A może raczej: komu? Wyprawa Nieznanego Świata, mimo że trwała stosunkowo krótko, dokonała na peruwiańskim płaskowyżu doniosłych odkryć
• Światło duszy
  Fizyk z sankt-petersburskiego instytutu, profesor Konstantin Korotkow po przeprowadzeniu serii niecodziennych eksperymentów w miejskiej kostnicy napisał książkę Światło po życiu, która wywołała w świecie naukowym sporo zamieszania. Ze zrelacjonowanych w niej doświadczeń wynika bowiem, że po śmierci człowieka jego pole energoinformacyjne nie tylko nie ginie, lecz, co więcej: zdołano je zarejestrować przy pomocy specjalnej aparatury. - Stoimy na brzegu nieznanego lądu, a jego horyzont tonie w nieskończoności. Mam nadzieję, że pewnego dnia znajdziemy tam odpowiedzi, które przesądzą o radykalnej zmianie naszego widzenia świata - mówi rosyjski badacz i naukowiec.

W NUMERZE:

• Atlantyda jest w nas
  Co, dodajemy od razu, wcale nie oznacza, że nie istniała naprawdę. Skoro jest cień, musi istnieć Słońce - mówi archeolog i historyk Krzysztof Kowalski w rozmowie z Romanem Warszewskim. Zastanawiające jest natomiast, jak wiele w opowieściach o Atlantydzie znajdujemy symboli. Np. świątynia w centrum jej stolicy, mająca postać piramidalnego stożka nieodparcie kojarzy się z Górą Świata, z Immago Mundi, a samo miasto z lotu ptaka do złudzenia przypominało mandalę - typowy dla wielu kręgów kulturowych symbol jaźni doskonałej. Czy to tylko przypadek? Bardzo interesujące i nietypowe zarazem spojrzenie na to, co jedni uważają za mit, inni zaś za jedną z największych tajemnic przeszłości.
• Zagadka Orang-Pendeka
  Kierująca ekspedycją badawczą na Sumatrze Deborah Martyr ujawniła, że ponad wszelką wątpliwość dokonano tam odkrycia nieznanej dotąd nauce człekopodobnej istoty. Zabezpieczono jej próbki włosów i odlewy śladów stóp, wykonano także dwie fotografie, niestety złej jakości. Istota chodzi na dwóch nogach w pozycji wyprostowanej, jest porośnięta futrem i mierzy od 120 do 150 centymetrów. Widywano ją od co najmniej kilkudziesięciu lat, jednak sukces dokumentacyjny przyniosła dopiero wyprawa naukowa na Sumatrę z 1995 r., sfinansowana przez Londyńskie Towarzystwo Ochrony Fauny i Flory.

W NUMERZE:

• Żyć jak dusza
  Choroba okazuje się czymś w rodzaju naszego wewnętrznego nauczyciela, a Kahuni twierdzą, że o wiele bardziej istotne jest, byśmy poznali płynące z niej korzyści, niż za wszelką cenę chcieli się wyleczyć. Gdy bowiem choroba stanie się naszym przyjacielem - odejdzie sama. O tym i wielu innych zaskakujących rzeczach mówi Martyn Carruthers - nauczyciel Huny, a jednocześnie biofizyk i fizyk atomowy, ekspert rządowy ds. ochrony radiologicznej Kanady, z którym przeprowadziliśmy rozmowę.
• Zagadka doktora Fausta
  Wbrew temu, co sądzą niektórzy, doktor Faust żył w XVI wieku naprawdę. Opat klasztoru w Sponheim pisał o nim w 1507 r.: „nędzny oszust, kłamca i włóczikij“, a uczeni wypowiadali się na jego temat z pogardą. Ale już np. rycerz Philipp von Hutten - uczestnik hiszpańskiej wyprawy poszukującej złota - przyznaje, że przepowiednie doktora Fausta dotyczące przebiegu tej ekspedycji do Wenezueli w całości się sprawdziły. Najciekawszy jednak okazuje się ten fragment Historii doktora Fausta, w której opisał on swój domniemany „kosmiczny lot" z Mefistem. Skąd autor księgi wiedział, ze niebo na dużej wysokości nie jest błękitne, lecz czarne? Wszak, czarne niebo stratosfery ludzie mogli zobaczyć dopiero w latach trzydziestych tego stulecia. Czy więc czarny mag, uwieńczony w literaturze przez Goethego, miał jasnowidczą wizję, czy...

W NUMERZE:

• Piąty wymiar
  W listopadzie 1661 roku przebywający w Tybecie jezuita Albert d'Orville, zaobserwował przemieszczający się nad Lhasą obiekt w kształcie „chińskiego kapelusza". To, co widział, przeleciało nad miastem, po czym otoczyło się mgiełką i zniknęło. Gdy spytał o sens dziwnego zjawiska, towarzyszącego mu lamę, usłyszał: „Synu, to, co ujrzałeś, to nie czary. Od stuleci istoty z innych światów przemierzają morza przestrzeni... Nauczają nas i odkrywają przed nami sprawy, które zagubiły się w stuleciach kataklizmów, jakie zmieniły oblicza Ziemi". Czy rację ma profesor Michio Kaku, który twierdzi, że istnieją cywilizacje pozaziemskie, które opanowały sztukę manipulowania hiperprzestrzenią? Bardzo ciekawy tekst i frapujące hipotezy. Przy okazji radzimy także przeczytać publikację na str. 37-39, gdzie relacjonujemy, co działo się na początku br. nad Górą Kalwarią.
• Galaktyczna fontanna śmierci
  Niedawno odkryto gigantyczną fontannę antymaterii, która tryska z jądra naszej galaktyki wyglądającej jak spiralny dysk. Wcześniejsze obserwacje sugerowały, że w jej centrum znajduje się olbrzymia czarna dziura, jednak uczeni twierdzą, że nie wyjaśnia to tak silnego strumienia promieniowania gamma z Mlecznej Drogi. Kolejna wielka zagadka Wszechświata.

W NUMERZE:

• Z Nieznanym Światem do „zaginionego świata"
  Pod honorowym patronatem naszego miesięcznika wkrótce na kontynent południowoamerykański wyrusza bezprecedensowa wyprawa kierowana przez Romana Warszawskiego. Jej celem jest wznoszący się na wysokości 4000 m tajemniczy peruwiański płaskowyż Marcahuasi. Opowieści o działających tam od tysiącleci „tajemnych siłach" sprawiają, że miejsce te omijają zarówno tubylcy jak i Europejczycy. W rejonie tym - jak wynika z relacji naocznych świadków - „skały w nocy świecą jasnym blaskiem", a w przeszłości niejednokrotnie widywano tam pojazdy UFO.
• Nowa Arka Nowego
  O związkach ludzi, zwierząt i planety Ziemi, nazywanej Nową Arką Noego pisze w swojej książce dobrze znany już czytelnikom NŚ włoski ksiądz Mario Canciani, który bez niedomówień pokazuje jak poszczególne religie traktują zwierzęta i w jakim stopniu okazuje się to zgodne z prawami Universum. Nie jest to, niestety, analiza optymistyczna.